Ayaw wad-a ang paglaum

Ikanapulo’g usa nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Ez. 17:22-24/ Ps. 92:2-3, 13-16/ 2 Cor. 5:6-10/ Mk. 4:26-34

Luyo sa mga panganod, nagasidlak ang adlaw. Huptan ta ang kalig-on. Kasakit man kon kalipay, ang tanan ay lumalabay.

Kini ang mensahe nga atong madungog sa kasagaran natong ginakanta nga nag-awhag kanato sa pagkamalaumon kanunay taliwala sa mga pagsulay. Kining maong mensahe mao usab ang gipasabot kanato sa mga pagbasa karon.

Sa unang pagbasa, ang Ginoo mismo mipasalig nga motubo ang bag-ong salingsing. Ang iyang katawhan molipang ug mobunga. Wala mohunong ang Dios sa pagpangita’g paagi aron ang katawhan nga nahisalaag ug naluya iyang tigumon balik kaniya.

Sa ikaduhang pagbasa, kita gipahimangnoan sa kanunay’ng pagkamasaligon kay kita nagpuyo sa pagtuo. Si San Pablo nagpahinumdom nga ang atong kinabuhi sa pagsunod kang Kristo magdala kanato sa dili komportable nga pagbiya sa sayon niining kalibutana, apan ang molahutay sa kalisod dunay ganti nga nagpaabot.

Ug sa Ebanghelyo, pinaagi sa sambingay, gidasig ni Kristo ang iyang mga tinun-an sa pagbudlay nga mapadayunon bisan sa ginagmay nga pamaagi ug daw walay dagku nga resulta sa ilang kahago, kay moabot ra ang panahon nga ang paghari sa Dios molutaw. Ang gingharian sa Dios magsugod sa ginagmay. Dili kini kinahanglan mamatikdan dayon, apan kini ania naglihok sa atong palibot.

Busa, ayaw wad-a ang paglaum kay tingali’g sa imong pahiyom imong natakdan ang uban sa pagkamalipayon. Padayon sa pagmata og sayo aron ka motrabaho o moeskwela kay gantihan ra unya sa Dios ang imong kahago. Pagpasensiya lamang sa paglabay sa imong basura sa saktong labayanan aron ang imong palibot limpiyo.

Kung himuon lamang nato sa hilum ang kausaban nga atong giampo, ang Dios mao na ang mopatunhay niini. Kung magpabilin lamang kita nga molahutay bisan sa mga plano nga wala pa mahitabo, dili gayod kita biyaan sa Dios. Kay ang paglaum ug pasensiya nga atong huptan, daku na nga timaan sa paghari sa Dios kanato. Busa ayaw wad-a ang paglaum.