Nganung Gibiyaan Mo Ako?

Domingo sa Lukay
Is. 50:4-7/ Ps. 22:8-9, 17-20, 23-24/ Phil. 2:6-11/ Mk. 15:1-39

Gikan sa pagkahinimbahon, walay bisyo ug buotan nga tawo siya karon dili na motuo sa Dios, daghan na og bisyo ug dili na mosimba. Ang hinungdan, nawala na ang iyang pagtuo sa Dios kay nganu kuno nga bisan sa iyang pagsimba ug pagkawalay bisyo, ang iyang pamilya gubot man kaayo. Kung duna pa daw Ginoo, nganu nga nag-away man sa kabilin nga yuta ang iyang mga igsuon.

Usahay tungod sa daghang pagsulay kita mobasul sa Ginoo. Tungod sa mga problema, kita mawad-an sa pagtuo. Mabati nato nga kita gibiyaan sa Ginoo.

Apan wala ba kita mangutana kung nganong mibiya kita sa Ginoo? Dili ba ang atong kahakog, kasina, pagdumot, katapulan ug uban pang kasal-anan ang hinungdan nga kita naglisud ug nagkaproblema? Ang Dios ba gayod ang mibiya kanato o kita ang mibiya sa Dios?

Sa pagtuwaw ni Kristo sa krus hain na ang Dios, dunay rason nga human sa iyang paghatag sa iyang kaugalingon sa mga mipasipala kaniya tungod sa iyang pagpakaubos bisan siya Dios, iyang nabati ang kasakit ug nangita siya sa tabang sa Dios. Apan wala kini nagpasabot nga siya walay pagsalig kondili gipadungog lamang niya sa katawhan ang hilabihan niyang paghigugma kanato nga buot siya nga kita makaamgo nga ania gihapon kanato nag-uban ang Ginoo sa atong mga pag-antus nga diha sa krus iyang gipakita.

Kita gihagit nga sa atong pagpangita hain ang Dios, kita usab maghuna-huna nga sa dugay na nga panahon siya kanunay nangita kanato. Tugotan unta nato siya nga makakaplag kanato ug kita moduol kaniya kay bulahan gayod ang nagaanhi sa ngalan sa Ginoo. Nganong magpakasala man kita ug mobiya sa Ginoo.