Mga Pari nga may kalooy ug duyog kasakit

Hapit na ang Semana Santa. Dunay usa ka selebrasyon nianang panahona nga kasagaran dili matagaan og dakong bili bisan sa mga hingtungdan. Kini mao ang gitawag nga Misa sa Krisma. Kasagaran ginasaulog kini sa Huwebes Santo sa buntag, apan tungod sa kalayo sa pipila ka mga parokya gitugot nga himoon kini sa laing adlaw sa Semana Santa.

Ang maong pagbendita sa mga lana ug konsagrasyon sa Krisma niining adalawa, nahimong higayon nga magtigom ang mga kaparian uban sa Obispo ug hiniusa silang magbag-o sa ilang mga panaad sa parianong pagpangalagad. Tungod niini, ang adlaw sa Misa sa Krisma nahimong piyesta sa mga kaparian nga angay lamang pakabililhon sa mga pari mismo ug sa katawhan nga ilang gialagaran.

Ang maong adlaw, talagsaong higayon alang sa mga pari, nga luyo sa ilang daghang mga buluhaton, gahinan nila og panahon ug pagtagad nga malipayong makighiusa sa ilang mga igsoong pari, nga ipadayag ang ilang gipanaaran sa pagkapari sa atubanagn sa Obispo ug sa katawhan sa Dios. Dinhi niining adalawa ipakita sa mga pari ang angbilang bokasyon ug misyon sa pagkapari gipuy-an nila diha sa Simbahan, uban sa Simbahan, pinaagi sa Simbahan. Maoy hinungdan, nga ang katawhan mangita ug malipay nga saksihan nga ang ilang pari niapil sa maong selebrasyon.

Ang mga Binasa sa Balaang Kasulatan nga gipili sa Simbahan alang niining okasyon nagpadayag sa mga angayang mga hiyas ug kinaiya sa mga napili nga mangalagad isip mga pari.

Ang pari dinihogan sa Spirito Santo (Is. 61:1). Bisan sa iyang kahuyang, kaubos, ug pagkamakasasala, ang pari gigamhan siya sa spirito sa Dios mismo alang sa iyang kaugalingong kaluwasan, ug labaw sa tanan, alang sa kaayuhan sa mga katawhan.

Ang pari gidihogan alang sa mga kabus ug naalaot aron magdala siya ngadto kanila sa Maayong Balita sa kaluwasan ug kalingkawasan (Is. 1:1-3,6,8-9). Adunay spesyal nga katuyuan ug kaakuhan ang gigamhang pagpangalagad sa pari ngadto sa mga pinalabi sa Dios, sila nga nag-antos ug gisakit sa lainlaing kabug-at ug balatian bunga sa sala ug kadautan. Tataw kaayo nga ang pagkapari dili ganti, pribilihiyo, o gahom ni dungog aron magmapahitas-on.

Ang Ebaghelyo nga gisangyaw sa Misa sa Krisma, (Lk.4:16-24), nagsaysay bahin kang Jesus kanus-a human niya gibasa ang maong teksto sa Kasulatan kinutlo sa Propeta Isaias, mipadayag siya nga natuman diha kaniya ang maong mga teksto. Gituman ug gipamatud-an ni Jesus ang kalooy ug duyogkasakit sa Dios. Ang mga pari nga miambit sa pagkapri ni Jesus nahimong pari sa iyang dagway ug kasamahan.

Ang ikaduhang binasa kinutlo sa Pinadayag 1:5-8, diin gipadayag ang tumong sa kasaulogan sa Misa sa Krisma. Gisaulog sa Simbahan niining adlawa ang atong pagkapari nga tanan diha sa gingharian sa atong Dios ug Amahan. Ang atong mga pari pinangulohan sa Obispo, mga piniyalan sa mga misteryo sa Dios ug ilang gituman kini pinaagi sa ilang tulo ka kaakuhan—pagsangyaw sa Pulong sa Dios, pagsantos sa katawhan pinaagi sa mga sakramento, ug maalagarong pagtagad sa katawhan nga gipiyal kanila.

Ang Misa sa Krisma alang sa mga pari ug sa katawhan, mahimo unta nga dakong selebrasyon sa mapaubsanong pasalamat ngadto sa Dios nga nangahas ug nagpaubos aron gamhan ang iyang mga kaparian alang sa kaayuhan sa iyang mga pinalabing mga kabus. Kining selebrasyon magdasig unta pagusab sa mga pari nga balikan ang tiunay nga kasamahan ug kinaiya sa ilang parianong pagpangalagad, puno sa kalooy ug duyog kasakit alang sa mga kabus.