Tama lage ko!

Dear Ate Emz,

Just sharing my experience before nga anaa pa ako sa akong gi trabahoan kaniadto. Ang akong pagpakabana ug malasakit sa company is no doubt all out gayud. Naandan ko ang husto ug saktong work ethics. Dili ko gustong dunay ika ingon ang akong mga kaubanan. Maulaw ko sa akong mga superior labaw na sa akong Boss.

Dunay usa ka higayon niana nga in my own perspective alang sa kaayohan sa kadaghanan ug dili makapahimulos ang pipila lamang. Everybody happy kung baga. Gilain man kini pagsabot sa uban nakong mga subordinate ug sa akong paminaw ako na man hinoon ang sad-an sa nahitabo. Ang akong ka tuyuoan lang gyud ang ma apod-apod sa mas daghan. Dili ko na lang idatalye kung unsa kini basta ang punto is equal sharing, fair share.

I was humilated sa nahitabo kay murag wala man na-uyunan. Wala na ako nag insist kay aron dili na mudako ang issue pero I decided to let go of my work right away. Naka desisyon na ako dayon kay sa akong huna-huna unhealthy na ang working environment.

Pipila ka bulan ang milabay nasayran ko na lang nga ingon ini, ingon ana, sakto kuno ang akong mga sugyot kaniadto ug nakita nila ang mga kabag-ohan sa dihang wala na ako.

Sama sab unta sa atong mga valuables, mga minahal sa atong kinabuhi. We took them for granted and in the end we regret the time kung ulahi na ang tanan.

Salamat,
Norman

* * * * * *

Dear Norman,

Your experience reminds me of what my friend used to say kapag naa siya sa crossroads/dilemma kung unsay buhaton. Ang iyang sumbanan sa pagdesisyon mao kini: FOR THE GREATER GOOD OF THE GREATER NUMBER. Kung unsa ang maayo alang sa kadaghanan. Usahay kini nga desisyon naay kauban nga kasakit tungod kay naay element of pain or sacrifice on his part kay iyang gihunahuna ang kaayohan sa kadaghanan, not his own benefit or satisfaction. Usahay pud very humbling ang resulta sa desisyon, sama sa imong nasinati, nga ikaw hinoon ang sad-an.

Naay mga higayon nga sa atong panglantaw, kaayuhan sa uban ang atong tumong. Apan tungod kay lahi-lahi sab ang panglantaw sa uban, naay dili pagsinabtanay nga mahitabo ug usahay ma misunderstand kita. In the end, just like your experience, ikaw pa ang mag appear nga daotan. Tinuod bitaw, usahay dili diha-diha dayon makita or ma appreciate ang maayong tumong. Later na masabtan ang tanan…but the damage has been done…nasaktan ka na in the process. Indeed, this is a very humbling experience.

Norman, kung imo lang pamalandongan og lawom, everything is grace. Naay mga panghitabo sa kinabuhi nga usahay, ang mga maayong buhat sa usa ka indibidwal dili niya ma enjoy ang recognition/appreciation sa iyang lifetime. Sometimes it appears nga “failure” ang pagpaningkamot sa kaayuhan sa uban. Di ba ingon ani sab ang nasinati ni Kristo? He seemed to be a “failure”, siya pa ang sad-an, mao nga gilansang siya sa krus. Apan ang iyang kalampusan, ang resurrection, ulahi na naamgohan sa katawhan. He was humiliated and humbled but in the end, was glorified by the Father! Remember, Jesus is our model for humility!

Sa imong kabahin, you left a legacy to the company. You have not failed after all, tungod kay naay pagbabago sa working environment. Dili na importante kung wala ka na didto, apan nagbilin ka ug mga footprints sa mga maayo nimong nahimo. This is more than enough recognition, ug kini magpabilin sa mga kasingkasing sa imong kanhing mga kauban ug sa sistema sa kompanya sa kinatibuk-an. Dugang pa, kini dili makaikyas sa mga mata sa Dios, kay nakita niya ang tanan nimong nabuhat. Gantihan ka niya niini sa ubang mga paagi, sa iyang saktong panahon. Others may take us for granted, but God never will.

Padayon lang sa pagbuhat og maayo alang sa uban, subay sa pagbuot sa Ginoo. Siya ang sumbanan, mao nga kinahanglan pirme gyud ka magkonsulta niya pinaagi sa pag-ampo aron magiyahan ka sa Espiritu Santo sa imong mga lakang. Sumala pa sa usa ka panultihon, DO YOUR BEST AND GOD WILL DO THE REST.

God bless you more as you glorify Him with your good works…whether recognized or not by others. God writes them in your book of life!

God bless you more,
Ate Emz