“Ang Kabalaka Ayaw Pasudla”

Dihay babaye nga naghilak nga nagpatambag. Siya nabalaka kay mawad-an na og trabaho ang iyang bana nga ma-“lay off” sa kompanya. Unsaon na lang kuno pagpadayon paeskwela sa ilang mga anak nga siya usab wala may trabaho. Wala na sila unya’y ikabayad sa arkila sa ilang gipuy-an.

Siya akong gipasaligan ug giingnan nga dili mabalaka kay bisan gani ang mga langgam buhi man bisag walay trabaho, ang mga tanum giatiman man sa Ginoo bisag walay gibuhat. Apan siya mitubag: “pero Father, dili man ko tanum o langgam. Tawo man ko nga dunay huna-huna, busa mabalaka gayod ako.” Wala ako katubag ug giawhag na lang nako siya sa pag-ampo ug dili mawad-an sa paglaum.

Tinuod nga niining materyal nga kalibutan nga atong gipuy-an, duna kita’y puruhan nga mosandig sa mga butang makita nga atong mahuptan. Kung wala kining mga konkreto nga atong makita ug magunitan, usahay maluya ug mabalaka kita.

Apan si Kristo nagpahinumdom kanato nga bisan pa man dili nato madawat ang mga butang nga atong gisaligan niining kalibutan, anaay Dios kansang presensiya kanunay nag-atiman kanato. Ang Iyang matag-adlaw nga paghatag kanato sa atong kaayohan molabaw gayod sa atong mga kabalaka. Siya sama sa usa ka inahan nga dili magpasagad sa iyang anak. Dili niya hikalimtan kitang iyang pinalanggang anak. Dili gani kita angay nga mabalaka kung isalikway kita sa uban. Dili kita angay nga mabalaka nga husgahan ug hukman sa uban kay ang Dios lamang ang nasayod sa tanan.

Kung molampas pa niining kalibutan nga atong makita karon ang atong panglantaw, malingkawas gayod kita sa mga kaluya ug kabalaka. Kung himumduman nato nga ang kinabuhi wala lamang nag-agad sa pisikal ug materyal nato nga kahimtang karon kondili anaa sa mga kamut sa Dios, mosalig gayod kita ug molaum sa Iyang probidensiya. Busa, sa tawong matuohon, ang kahadlok ug ang kabalaka walay luna alang kaniya.