“Si Kristo, ang bugtong sukaranan sa Simbahan” (cf 1 Cor 3,11)

Miabot si Pablo sa Corinto sa tuig 50, ang bantogan nga syudad sa Gresya, nga may importanteng pantalan sa mga barko para sa negosyo. Bibo ang syudad tungod sa daghang nagkalainlaing tinuhoan ug pilosopia. Didto sa Corinto, sulod sa 18 ka buwan nagsangyaw si Pablo sa Ebangelyo ug nakasugod siya’g pagtukod ug usa ka Kristohanong katilingban nga malamboon. Human niya, ubang mga Kristyanos ang mipadayon sa pagpakaylap sa maayong balita. Apan ang mga bag-ong Kristyanos hilig modapig ug mosunodsunod  sa mga tawo nga nagdala sa mensahe ni Kristo; imbis nga mosunod kang Cristo lang unta. Dinhi nagsugod ang paghugpong-hugpong.  Dunay miingon “Sakop kami ni Pablo”, ang uban miingon: “dapig kami ni Apollo”, ug uban pa: “kang Pedro kami”.

Atubangan aning paghugpong-hugpong nga nakapasamok sa katilingban,  gitandi ni Pablo ang Simbahan sa usa ka “building” ug maisogon siyang mipadayag nga daghan man gani ang mga tigtukod sa simbahan, apan usa ra gayod ang sukaranan, ang buhing bato:  si Kristo Jesùs.

Ilabina karong bulana, nga nagsaulog ta sa “Semana sa pag-ampo alang sa Panaghiusa sa mga Kristyanos”, gipahinumdoman ta sa mga Simbahan ug mga katilingban nga si Kristo mao ang bugtong sukaranan nila; nga diha sa pagkahilambigit lamang Kaniya ug pagpuyo sa iyang nag-inusarang Ebanghelyo, hingpit nilang makab-ot ang puno ug masinati nga panaghiusa.

“Si Kristo, ang bugtong sukaranan sa Simbahan”.

Ang pagtukod sa atong kinabuhi diha kang Kristo nagpasabot nga mahimo tang usa ra uban Kaniya: isubay ang atong hunahuna sa Iyaha, pagbut-on nato kadtong iyang kabubut-on, ug magpuyo subay sa Iyang kinabuhi. Apan unsaon man pagtukod ug pagpagamot diha Kaniya? Unsaon man aron mahimo tang usa ra katawhan uban kaniya?   Puy-an  ang kinabuhi sa Ebanghelyo.

Si Jesus mao ang Verbo: ang Pulong sa Ginoo nga nahimong tawo.  Kon Siya mao ang Pulong nga miangkon sa tawhanong kinaiya, mahimo kitang tiunay nga mga Kristyanos kon isip lalaki ug babaye gibuhong nato ang tibuok kinabuhi diha sa Pulong sa Diyos.  Kon puy-an nato ang iyang mga pulong o kon ang iyang mga Pulong mao ang mopuyo sulod kanato, hangtod nga kita mamahimong “Buhing Pulong”, mausa ra ta diha Kaniya, hugpongon tag hugot uban Kaniya; mawagtang na ang “ako” ug ang “kita”, kay ang Pulong na lamang ang maana-a sa tanan. Mahanduraw nato nga pinaagi sa kinabuhing sama niini makahatag ta sa atong tampo aron ang panaghiusa sa tanang Kristyanos matuman ra unta.  Sama nga ang lawas moginhawa aron mabuhi, mao usab ang kalag aron mabuhi, magpuyo sa Pulong sa Diyos.

Usa sa kina-unhang bunga, mao ang pagkatawo ni Jesus diha kanato ug uban kanato. Makapahinayak kini ug bag-ong panghunahuna: sama ra nga gi-injeksyonan ang kasingkasing sa tanan, bisan pa`g taga-Europa, Asya, Australya, Amerika o taga-Afrika, mabatyagan nila ang maong mga pagbati ni Kristo atubangan sa bisag unsang panghitabo, atubangan sa tagsatagsa ka tawo ug sa katilingban. […]  Ang pagpuyo sa mga Pulong sa Ginoo makapalingkawas kanato sa mga tawhanong  kabilinggan, malukop kita sa kalipay, kalinaw, pagkayano, kabusog sa kinabuhi, kahayag; mahilambigit kitang tanan kang Kristo, nga mousab kanato sa hinayhinay aron mahimong “ubang mga Kristo” .

“Si Kristo, ang bugtong sukaranan sa Simbahan”.

Apan may usa ka Pulong nga sa laktod nga pagkasulti mao ang pinakasentro sa tanan: ang paghigugma. Higugmaon ang Ginoo ug ang atong isigkatawo. Dinhi gilangkob ni Jesus “ang tibuok Balad ug ang mga Propeta” (cf Mt 22,40).  Sa pagkatinuod, ang matag Pulong, bisan ug gipadayag pinaagi sa tawhanon  ug lainlaing paagi, Pulong gihapon siya sa Ginoo; apan kay ang Dios Gugma man;  nan, ang matag Pulong gugma usab.

Unsaon nato pagpuyo ning bulana? Unsaon nato pakighugpong ug hugot kang Kristo “bugtong sukaranan sa Simbahan”? Diha sa paghigugma subay sa iyang gitudlo kanato.  Miingon si San Agustin: “Pagmahal ug buhata bisa’g unsay imong gusto;”   gilangkob niya ang tamdanan sa kinabuhi subay sa ebanghelyo, tungod kay pinaagi sa gugma dili ka masayop, hinuon, matuman nimo sa hingpit ang kabubut-on sa Dios.

Chiara Lubich