Ang Kabubut-on Sa Dios

Ikaupat nga Domingo sa Adbiyento (A)
Is. 7:10-14 / Rom. 1:1-7 / Mt. 1:18-24

Niining ikaupat nga Domingo sa Adbiyento atong mapamalandongan nga ang kabubut-on sa Dios nagpadayag ug timaan o tilimad-on gikan sa Dios.

Aron matuman ang plano sa Dios sa pagpadala sa Iyang bugtong anak, gipili Niya si Birhen Maria nga mamahimong inahan sa anak sa Dios. Si Maria nahimong timaan sa kabubut-on sa Dios. Ug ang Ginoo mipili kang Jose isip mamahimong bana ni Maria; apan sa dihang nasayran ni Jose nga nagsabak na si Maria, naglaraw siya sa pagpakigbulag kaniya sa hilom aron dili mapaulawan si Maria. Apan ang Ginoo mipadala sa Iyang anghel ngadto kang Jose. Ug si Jose misalig ug mituman sa walay kondisyon sa kabubut-on sa Dios. Tungod niini ang Emmanuel natawo ug ang Dios nagpuyo uban kanato.

Ang kinaiya ni Maria ug Jose nga mao ang pagkamaampoon ug mapamalandongon sa kabubut-on sa Dios kabahin na sa ilang kinabuhi tungod sa ilang dakong pagtoo sa Dios. Sa panahon sa ilang kalibog ang ilang pagtoo maoy ilang nahimong sukaranan. Mao kini ang atong sundon. Mao usab kini ang nahitabo kang Haring Akas nga kaliwat ni David. Tungod sa iyang dakong pagtoo sa Dios, gibalita kaniya pinaagi kang propeta Isaias nga usa ka babaye manganak ug lalaki, pagatawgon ug “Emmanuel” nga sa ato pa “ang Dios uban kanato.”

Ang pagpuyo ug pagtuman sa kabubut-on sa Dios dili mamahimong lisod alang kanato. Si San Pablo nagpasalig kanato nga ang grasya ug kalinaw sa Dios magpuyo ug mag-uban kanato ilabi na diha usab sa atong misyon: ang pagsangyaw sa maayong balita ngadto sa katawhan.

Ang mga panghitabo sa atong kinabuhi matag adlaw adunay katuyuan ang Dios niini. Sa atong pagpadayon sa pagpangandam sa pag-abot sa Ginoo, ato untang tumanon ang mga singgit pag-ampo sa mga salmo: “Pasudla ang Ginoo kay siya ang Hari sa himaya.”