Paningkamot nga mosulod sa pig-ot nga pultahan

Ika-21 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Is 66:18-21 / Ps 117:1, 2 / Heb 12:5-7, 11-13 / Lk 13:22-30

Atong sugdan ang atong pamalandong sa atong unang pagbasa. Ang Ginoo ni pakita sa iyang gahum sa tanang nasod ug kining atong unang pag basa mao kini ang pagbalik sa himaya sa Jerusalem gikan sa pagkawala sa ilang paglaom apan karon gi balik sa Diyos ang ilang himaya tungod kay ang lungsod nagbarug ingon nga usa ka timaan sa himaya sa Diyos. Kining unang pagbasa nagpahinumdon kanato nga usahay gihagit ang atong hugot nga pagtuo tungod kay ang Dios dili molihok subay sa atong mga gilauman, sa atong mga pagtakda, o sa atong mga oras. Niining mga panahona, ang Diyos daw layo kaayo. Apan, ang Diyos molihok sa mga katingad-an ug katingala nga mga pamaagi. Kung molihok siya, wala kita gihangyo sa Diyos nga ipaila lang ang iyang paglungtad. Gusto niya nga kita mosalig sa iyang plano alang kanato. Gusto niya nga kita motubo sa pagtuo.

Sa ika-duhang pag basa gi hisgutan ang pagdisiplina, ang Diyos nakiglabot sa iyang kaugalingong mga anak nga lahi kaysa sa dili iyang mga anak. Ang usa ka ginikanan adunay katungod sa iyang kaugalingon nga mga anak. Kini tinuod sa usa ka bahin tungod sa iyang kabalaka ug pagsabut sa bata. Ang tinuud nga mga Kristiyano Iyang mga anak. Ang matag usa kanila gidala sa pag-disiplina.

Tingali maghunahuna kita ngano nga ang mga Kristiyanismo ra man ang iyang gidisiplina ug ang mga dili-Kristiyano wala. Dili ba mas maayo kini para kanato?Maayo kita tungod kay disiplinado kita apan layo pa kaayo ang atong kinahanglan buhaton aron mahimo kitang angay ug matarong nga mga Kristiyano. Ang pag-disiplina kanato mao ang paagi nga labi nga mas makahimo kita sa Iyang kabubut-on. Gihangyo kita sa Ginoo nga dili kalimtan ang iyang mga katuyoan pinaagi sa iyang mga pag disiplina kanato. Usahay ang iyang pagdisiplina sakit ug usahay matental kita nga masuko sa Dios apan ang Dios adunay katuyoan sa iyang pagbadlong kanato.

Sa Ebanghelyo karon adunay na ngutana kang Hesus, “Sir, duyatay ra ba ang maluwas?” Si Hesus ni hatag ug hulagway kung unsa ang gingharian sa langit unsaon pagsulod sa gingharian ug iyang kining gi sugdan sa iyang pagtubag sa pag ingon “paningkamot kamo”. Atong pangutanon ang atong mga kaugalingon unsang pag paningkamot ang atong gi buhat alang sa ginharian sa langit?

Ang atong Ginoo wala nag-ingon, “Maayong kanang pangutanaha! Tungaon ang mga grupo ug hisguti kung unsa ang gihunahuna sa matag usa sa inyo.” Ang pagtuboy sa mga hunahuna sa grupo modaghan lang sa panaghap. Si Hesus dili interesado sa pagpanagna bahin sa teolohiya. Siya nabalaka bahin sa personal nga kaluwasan sa Iyang mga namati. Busa, imbes nga gibuksan kini alang sa panaghisgot, gihatagan ni Jesus ang usa ka mando nga nagpadapat sa pangutana sa mga kasingkasing sa Iyang mga tigpaminaw: “Paningkamot nga mosulod pinaagi sa pig-ot nga pultahan.”

Usa ka panghitabo ang akong mahuna-hunaan mahitungod aning pig-ot nga dalan nga angay natong hinumduman nga dili kita makasulod aning dalana kung aduna kitay daghang mga dala. Sama sa mag biyahe ko nga musakay ug eroplano, dili basta-basta nga maka dala kag mga daghang gamit sulod sa eroplano kay limitado ang bagahi nga kinahanglan dal-on ug dili ba mas dali pud ang biyahe nato kung gamay ra ang gamit nga atong dalhon.

Matag adlaw ug sa tanan nga adlaw sa atong kinabuhi kinahanglan nga maglakaw kita sa hiktin o pig-ot nga pultahan, ang pultahan sa pagtuo ug pagsalig ug gugma alang kang Jesus ug sa atong mga igsoon. Sa ingon niana makit-an nato ang atong mga kaugalingon nga nag-uban sa mga patriyarka, mga propeta ug tanan nga mga santos sa kinabuhi nga walay katapusan nga kalipay ug panaghiusa sa atong Dios diin kita gihimo. (Mark Joy Guantero Basallajes, OFM)