Pagpaubos: Pundasyon Sa Pag-ampo

Ang matag-usa buot gayod nga matagad ug mahimong sentro sa atensiyon. Pangandoy gayod sa matag-usa nga siya mahatagan og importansiya. Puruhan gayod sa tawong nakahimo og maayong butang nga kini iyang ipasigarbo. Kabahin sa tawhanong panginahanglan nga ang usa ka tawo naghulat pasidunggan labi na human niya mahimo ang maayo ngadto sa uban.

Apan kung ang atong kaayo nakapahimo natong mapahitas-on ug nakapahuna-huna kanato nga wala nay ayo ang ubang tawo, pakyas ang atong paningkamut sa pagsunod kang Kristo. Kung ang mga maayo natong buhat nakapahimo kanatong “pamati” na kaayo ug nakapahilayo hinuon kanato sa maayong pagtagad ilabina sa mga tawong dunay kahuyang, mahimong kwestiyonable ang kamatinud-anon sa atong mga tumong ug buhat.
Kini ang hinungdan nganong gisaway ni Hesus ang Pariseo ug gidayeg ang Kobrador sa buhis. Tungod kay ang Pariseo dili limbongan, dili himabaye ug dili hakog sama sa uban, siya nahimong mapahitas-on. Gidaut pa gani niya ang uban diha sa iyang pag-ampo nga maoy nakapawala sa kahulugan sa tinuod nga pag-ampo. Tungod sa iyang pagpuasa ug paghatag og ikanapulo, siya nahimong garboso nga tawo.

Kahimut-an sa Dios ang mga mapaubsanon sama sa Kobrador sa buhis nga mapaubsanong miangkon sa iyang mga kakulangan. Siya misalig sa kaluoy ug kaayo sa Dios taliwala sa iyang mga sala. Ang Dios nahimong sentro alang kaniya ug dili ang iyang kaugalingon.

Sama nga kita dili ganahan sa tawong kanunay iyang kaugalingon mao lamang ang bida ug maayo, ang Dios modapig usab sa mga mapaubsanon. Sa unang pagbasa ug Salmo, ang Dios maminaw sa kabus ug mapaubsanon. Sama kang Pablo sa ikaduhang pagbasa, miunong ang Dios ug wala mobiya kaniya atubangan sa hukmanan.
Ang ato untang pag-ampo magdala kanato sa maayong relasyon ngadto sa Dios ug sa isigkatawo. Magdala unta kanato ang maayo natong buhat ngadto sa tinuod nga pagpaubos nga mao ang pundasyon sa pag-ampo.