Tinapay sa Kinabuhi

Ika-18 Dominggo sa Ordinaryong Panahon
Exodo 16:2-4, 12-15 | Efeso 4:17, 20-24 | Juan 6:24-35

Aduna bay pagkaon nga makatagbaw kanato? Usahay moingon kita nga husto na kanato ang sinugbang manok o karne ba hinoon. Apan kon kada adlaw mao kana ang atong kaonon, makaingon man usab kita nga moundang una kita kay sum-ol, maglaw-oy na usab kita ugma. Tinuod, ang tawo dili gayud matagbaw sa mga butang materyal.

Kasagaran ang mga butang materyal ang gihimo natong tubag sa atong tawhanong kagutom sa kasingkasing nga ang Dios lamang ang makatagbaw.

Kini nga kagutom pagabation sa kaugalingon nga kanunay mohatag ug kahaw-ang sa dughan nga daw gituyo sa Dios nga mahimong instrumento aron maamgohan sa tawo nga nagkinahanglan diay kita og Dios nga maoy mobusog sa panginahanglang kalagnon.

Unsa man diay ang matuod nga makatagbaw sa tawo? Si Jesus diha sa atong Ebanghelyo naghisgot kon unsa kini. Ang atong relasyon ngadto kang Jesus samag sukaranan sa atong relasyon sa pagkaon nga nagpabuhi sa atong lawas. Tungod niini, iyang gihulagway ang iyang kaugalingon nga “Tinapay sa Kinabuhi”.

Ang “pagkaon” nga pulong diha sa Ebanghelyo ni Juan, nagsimbolo sa pagtuo. Ang pagkaon nato kang Jesus, nga mao ang Tinapay sa Kinabuhi, mao ang pagbaton sa pagtuo diha sa saad nga ang kagutom sa atong kasingkasing, matagbaw lamang diha sa atong relasyon ngadto sa Dios, hangtud sa kahangturan. Hinaut nga sa kanunay natong pagkalawat sa lawas ug dugo ni Jesus ang inanay nga magpahilayo sa atong kasingkasing sa yutan-on mga katagbawan. (Sr. Rica Dalaguit, FSP)