“Sultihan ko kamo: ang motuo may kinabuhing walay kataposan” (Juan 6:47)

“Sultihan ko kamo: ang motuo may kinabuhing walay kataposan.” (Juan 6:47)

Kining gisulti ni Jesus kabahin sa usa ka hataas nga dialogo atubangan sa hugpong sa katawhan nga nakasaksi sa timailhan sa pagpikaspikas sa pan ug mao nga misunod sila Kaniya, tungod tingali kay gusto silang makadawat gihapon gikan Kaniya sa tabang nga materyal. Si Jesus, mihisgot niining tawhanong panginahanglan nga ilang gipangita,ug mihinayhinay Siya pagliko sa iyang diskorso ngadto sa paghisgot bahin sa iyang Misyon: gipadala Siya sa Amahan aron paghatag sa tawo sa tinuod nga kinabuhi, ang kinabuhing dayon; sa laing pagkasulti, sa kinabuhi mismo sa Dios, nga mao ang Gugma. Siya, samtang naglakaw sa kadalanan sa Palestina, miduol sa tanang tawo nga iyang gikahimamat, wala moatras palayo sa mga nangayog pagkaon, tubig, kaayohan sa kalag ug lawas, sa pasaylo; nakig-ambit siya sa tanang klase sa kawad-on ug gibalik niya ang paglaum sa tagsatagsa ka kasingkasing. Tungod niini, nakapangayo siya ug usa pa ka lakang, human nasaksihan sa kadaghanan ang iyang binuhatan: gidapit niya kadtong naminaw niya sa pagdawat sa kinabuhi nga gidalit niya kanato, aron mosulod kita sa usa ka relasyon uban Kaniya, hatagan nato siya sa hingpit nga pagsalig, diha sa tinuod nga pagtuo.

May komentaryo si Chiara Lubich niining tudling sa Ebangelyo: “Niining tungora, si Jesus mitubag sa halawom nga mga pangandoy sa tawo. Ang tawo gibuhat sa Dios alang sa kinabuhi; ug sa tibuok niyang kusog gipangita niya kini. Apan ang dakong sayop mao nga gipangita niya kini diha sa mga tawo ug butang nga binuhat sa Dios; ug gani, kining tanan, tungod kay may mga dipekto ug lumalabay lamang, dili makahatag sa matuod nga tubag atubangan sa mga pangandoy sa tawo… Si Jesus lamang ang makatagbaw sa kagutom sa tawo. Siya lamang ang makahatag sa kinabuhi nga walay kataposan tungod kay Siya ang Kinabuhi”.

“Sultihan ko kamo: ang motuo may kinabuhing walay kataposan.”

Ang Kristohanong pagtuo una sa tanan, usa ka bunga sa personal nga pakighimamat sa Dios, kang Jesus, nga walay laing kagustohan kondili ang pagpakig-ambit sa iya mismong kinabuhi. Ang pagtuo ngadto kang Jesus mao ang pagsunod sa iyang panig-ingnan: nga unta dili kita magpuyo nga maglantaw lamang sa kaugalingong kaayohan; nga unta, mahadlokon kita sa tanang butang, sa atong mga plano nga puno sa dipekto; hinuon, itumong nato ang atong atensyon sa mga panginahanglan sa uban: mga panginahanglan nga klaro kaayo sama sa kapobre, mga sakit sa kalawasan, ang mga dinaugdaog, ilabina gayod kadtong mga tawo nga walay naminaw kanila, nga nagkinahanglan sa pag-atiman sa uban, nga unta may modawat kanila. Niining paagiha, mahimong isaysay nato ngadto sa uban, pinaagi sa atong kinabuhi, ang gugma mismong nadawat nato isip gasa sa Ginoo. Aron kita malig-on sa dalan nga atong gilaktan, gibinlan kita Niya sa usa ka dako nga gasa sa Eukaristiya, timailhan sa usa ka gugma nga nagtugyan sa kaugalingon mismo aron mabuhi ang kita.

“Sultihan ko kamo: ang motuo may kinabuhing walay kataposan.”

Ipha ang mga higayon, sa tibuok adlaw, nga nakahatag kitag pagsalig sa mga tawo nga anaa sa atong palibot: sa maestra nga nag-edukar sa atong mga anak, sa drayber sa taxi nga naghatod nato sa gipadulngan, sa doktor nga nagtambal sa mga sakit sa balatian… Dili ta mabuhi kon walay pagsalig, ug mahimo kining daw batong di-matarog, pinaagi sa pagpakig-ila-ila, pakig-amigo sa uban, sa pagpalawom sa pagtinagdanay sulod sa tanang higayon.

Unsaon nato pagpuyo ning bulana niining Pulong sa Kinabuhi? Sa pagpadayon sa iyang komentaryo, si Chiara nagdapit nga bangonon nato ang atong pagdangop kang Jesus diha sa hingpit nga pagsunod kaniya: “…Niining tungora nasabtan na nato hain ang dalan aron ta makaabot sa atong gipadulngan:… ang pagpuyo, diha sa tumang pagpaningkamot, sumala sa Iyang mga pulong nga nagpahinumdom kanato sa nagkalainlaing kahimtang sa kinabuhi. Pananglitan: natagboan nimo ang imong isigkatawo? “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon” (cf Mt 22,39). May gikagul-an ta? “Kinsa kadtong buot mosunod kanako… pas-anon niya ang iyang krus” (cf Mt 16,24) ug uban pa. Sa dili madugay ang mga pulong ni Jesus maghatag kanatog kahayag ug si Jesus mismo ang mosulod kanato uban sa kamatuoran, uban sa iyang kusog, ug sa iyang gugma. Ang atong kinabuhi sa hinayhinay mahimong usa ka relasyon uban Kaniya, diin ang tanang mga lihok gibuhat atubangan sa iyang presensya. Ug bisan pag ang kamatayon sa lawas naghulat kanato, dili kita mahadlok, tungod kay uban kang Jesus nagsugod pagsulod kanato ang tinuod nga kinabuhi: ang kinabuhing walay kataposan”. (Letizia Magri)