Pulong sa Kinabuhi

“Gamhanan, O Ginoo, ang tuo mong kamot.” (Ex. 15:6)
Ang Pulong sa Kinabuhi karong bulana, nagpahinumdom kanato sa usa ka versikulo gikan sa Imno ni Moises nga ana-a sa Daang Kasulatan; diin nagsadya ang Israel kay natagamtam nila, latas sa tibuok nilang kasaysayan, ang pagka-gamhanan saDios. Usa kini ka awit nga naghatag ug kahalangdon sa gibuhat sa Diyos para sa kaluwasan sa iyang katawhan, gikan sa paglingkawas nila sa ilang pagka-ulipon didto sa Ehipto hangtod sa ilang pag-abot didto sa Yutang gitagana kanila sa Ginoo. Usa kadto ka pagpanaw nga giubanan ug kalisdanan ug pag-antos; apan ilang nakab-ot ubos sa wala mapakyas nga paggiya sa Dios; inubanan usab kini sa pagtabang sa pipila ka mga tawo, si Moises ug si Joshua, nga mitugyan sa ilang kaugalingon aron sa pag-alagad sa plano sa Diyos para sa ilang kaluwasan.

“Gamhanan, O Ginoo, ang tuo mong kamot.”
Kon gahom gani ang pagahisgutan, ang poder o kusog sa mga gamhanan ang mosantop sa ato-a; ang poder nga maoy gigikanan sa pagdaog-daog ug panagbingkil sa usag-usa ug sa kalain-laing nasud. Apan ang pulong sa Diyos nagtudlo kanato nga gugma ang tinuod nga poder o gahum, sa pama-agi nga gipakita ni Kristo. Miagi siya sa tanang tawhanong kasinatian, apil na ang kamatayon; aron pag-abli para kanato sa dalan para sa kagawasan ug para pagpakighimamat sa Amahan. Salamat ni Kristo, iyang gipakita ang gamhanang gugma sa Diyos para sa katawhan.

“Gamhanan, O Ginoo, ang tuo mong kamot.”
Kon lantawon nato ang atong kaugalingon, dili ikalimod ang atong kakulangan. Dili usab ikalimod ang atong kahuyang sa tanang dapit sa atong pagkatawo: ang lawasnong dapit pananglitan, moral, psikolo-hiko, ug katilingbanon. Apan dinhi taliwala sa atong pagkamahuyang nga masinati nato ang gugma sa Dios. Iyang kabubot-on nga magmalipayon ang tanang tawo nga iyang mga anak. Andam sa kanunay ang iyang makagagahom nga panabang ngadto sa mapaubsanong nagtugyan sa ilang kaugalingon ngadto sa Iyang mga kamot alang sa katilingbanon-kaayohan, sa kalinaw, ug sa panag-inigsoonay.

May dakong kaalam sa pagpili aning tudling para sa pagsaulog karong bulana sa Semana sa Pag-ampo alang sa Kahiusahan sa mga Kristyanos; kon atong lantawon ang mga kasakit ug pag-antos nga atong gipasinati sa usag-usa latas sa mga katuigan; ang pagka-watak-watak, ang pagsabwag ug katahap, nga maoy hinungdan sa pagkatibulaag sa mga pamilya ug katilingban.

“Gamhanan, O Ginoo, ang tuo mong kamot.”
Pinaagi sa pag-ampo, kinahanglan mangayo ta sa grasya para sa kahi-usahan, isip gasa sa Ginoo; sa samang higayon, itugyan ang atong kaugalingon aron mahimo unta kitang mga instrumento sa iyang gugma aron sa pagtukod ug mga taytayan.

Atol sa panagtigom sa mga myembro sa Konseho sa mga Simbahan sa Kalibutan (World Council of Churches) nga gisaulog didto sa Geneva, Switzerland, sa tuig 2002, gi-inbitar si Chiara Lubich aron paghatag sa iyang panglantaw ug kasinatian. Miingon; siya:

“Mao kini ang pamaagi sa diyalogo [pag-inambitay’g panglantaw ug kinabuhi]: una sa tanan, ibutang ang atong kaugalingon sa samang gitungtungan sa atong kaatbang, bisag kinsa pa kini siya. Paningkamutan nato nga mahaw-ang ang atong kaugalingon aron makapaminaw ta’g tarong sa atong kaatbang….sa ing-aning pa-agiha madawat nato ang atong ka-atbang ug tarong ang atong pagsabot kaniya…. Tungod kay ang atong pagpaminaw inubanan man sa gugma, nan, andam ang ka-atbang sa pagpaminaw sa buot natong ipa-ambit”.

Karong bulana, gamiton nato ang tanang higayon nga mahimamat nato ang mga tawo nga atong ka-atbang sa “diyalogo,” aron mohugot, o gani,mahibalik na usab ang mga matinahuron nga pagtinag-danay pagka amigo sa usa ka tawo, sa mga banay o mga grupo sakop sa mga simbahan nga lahi ra sa atoa. Ug nganong dili nato sulayan sa pag-apil sa atong mga pag-ampo ug atong paningkamot ang pagka-bahinbahin diha sulod sa atong “simbahanong kumunidad,” i-apil ang larang sa politika, sa katilingbanong sibil, ug sa mga pamilya? Makasaksi ra unya ta inubanan sa tumang kalipay:

“Gamhanan, O Ginoo, ang tuo mong kamot!” (Letizia Magri)