“Ang Buhat sa Pagtuo”

27th Sunday of Ordinary Time Year A
Is 5:1-7; Phil 4:6-9; Mt 21:33-43

Ang Sambingay karong Dominggoaha naghulagway sa Dios isip usa ka agalon nga nag-andam og maanindot nga parasan sa katawhan para ilang amomahon. Sa pag-abot na sa takna sa pagpamu-po, nagpadala siya og mga sulugoon aron kuhaon niya iyang bahin apan gipamatay sa mga mamumuo ang iyang mga gipadalang sulugoon tungod sa ilang kahakog.

Og sa katapusan iyang gipadala ang iyang anak kay nagtuo ang agalon na ilang tahuron ang iyang anak apan ila kining gipatay. Kung atong lantawon, nasayod ang agalon kung unsa ang posibleng mahitabo apan wala siya nagduha-duha sa pagpadala sa iyang anak. Kini usab naghulagway sa pagkadako sa gugma sa Dios alang sa iyang katawhan. Gihigugma niya kini na walay kondisyon og walay kinutuban. Apan ang iyang paghigugma wala giulian sa saktong balos sa iyang katawhan tungod sa ilang pagkamakakasala.

Kining maong sa sambingay nagsilbing pahinumdum usab alang katong mga kristyano sa atong responsabilidad og obligasyon sa Dios. Kay gipahinumduman kita pinaagi sa maong sambingay sa paghatag sa angay og igong pagbalos sa Ginoo diha sa tagsa-tagsa natong kinabuhi pinaagi sa atong mga maayong buhat og pagpangalagad sa Dios. Busa atong pangutan-on ang atong kaugalingon karon: Isip Kristyano, igo na ba ang pagsimba sa adlawng Dominggo og pagdawat sa balaang kalawat? O Igo na ba ang dili pagbuhat og dautan aron kita matawag na maayong kristyano?

Atong timan-an na isip kristyano kita ang mga mensajero sa Ginoo diha sa katawhan og isip mga mensajero gitawag kita sa pagpamunga og daghan diha sa atong pagtuo og kinabuhi. Kay ang tinuod nga kristyano dili lamang mo ingon na, “wala koy gihimo na dautan,” kay tungod ang atong pagtuo labaw sa tanan “mao ang pagtuo sa buhat.”

Sama karong panahona daghang mga katoliko na mo simba og mangalawat matag Dominggo. Maka-ingon ta na maayo kini apan dili kini igo. Kay kung diria lang kita kutob og walay pagpaningkamot sa paglambo sa atong pagtuo, atong gipasagdan ang tinuod nga kahulugan sa atong pagsimba – ang Eyukaristiya, i.e. atong ipadayag ang atong paghigugma sa Dios ngadto sa pagtabang sa mga nanginahanglan og mga gidaug-daug. Usab, diha sa paghigugma sa mga taong nagdumot kanato, o sa pagpasaylo sa mga tawong nagpasakit kanato diha sa atong kinabuhi. Sa pagbuhat nato niini, kita isip katawhan sa Dios mo lambo diha sa atong pagtuo og kinabuhi.

Sa katapusan ato karong paningkamutan na ang atong pagtuo mamunga’g daghan diha sa atong paghigugma sa matag usa og paghatag og kaangayan sa atong mga igsuon. (Fr. Matt Bernardo O. Quiao, DCD)