“Ang Paglansang ug Kamatayon ni Hesukristo Diha sa Krus”

Pamalandong sa Ebanghelyo – Mateo 27:33-54
Palm Sunday, April 9, 2017

Ang misteryo paskwal sa atong Ginoong Hesukristo mao ang kinauyokan sa atong Kristohanong pagtuo. Ang pag-antos, kamatayon ug pagkabanhaw ni Hesus mao ang katumanan sa gisaad nga kaluwasan. Ang ebanghelyo karon naghubit sa usa ka talan-awon nga mamahimong makauulaw kanato kung kinsa kita ug kung unsa ang atong nahimo sa Anak sa Dios.

Ang paglansang sa Krus mao ang usa ka hukom nga gipahamtang lamang sa politikanhong mga nakasala ug sa mga kriminal. Ang paglansang sa krus mao ang labing masakit ug makauulaw nga silot nga mahiaguman sa usa ka tawo ug ang Anak sa Dios nakatagamtam niini nga pag-antus. Kung ang usa ka tawo gilansang sa krus, kini nagpasabot sa iyang kamatayon. Samtang si Hesus nagbitay sa krus didto sa bukid sa Golgota, ang mga tawo adunay nagkalain-laing reaksiyon. Ang uban nagpaabut ug milagro o mga ilhanan gikan sa langit. Atol sa iyang pag-antus, ang mga tawo nagpangutana pa ug mga ilhanan, mga milagro ug mga pamatuod kon siya gayud mao ang tinuod nga ang Anak sa Dios.

Ang kahimtang ni Hesus giisip nga pagpasipala ug insulto ngadto sa Romano nga Emperador. Mao nga siya gipangutana sa daghang mga higayon ni Poncio Pilato kon siya mao ang Hari sa mga Judio sumala sa pasangil kaniya sa Hataas nga Saserdote ug sa mga Fariseo.

Ang buluhaton ni Hesus mao lamang ang pagtuman sa balaod ug sa mga panagna. Si Hesus mao ang dinihogan nga nagwali sa Maayong Balita, nagtudlo kanato mahitungod sa Gingharian, nag-ayo sa mga masakiton, nagpalayas sa dautan nga mga espiritu nga misakop sa mga tawo, ug nagbuhi sa mga minatay. Si Hesus, ang Anak sa Dios ug Anak sa Tawo, masulundon ngadto sa kabubut-on sa Iyang Amahan.

Sa iyang pagbitay sa krus, gisinggit ni Hesus ang salmo nga pag-ampo sa pagminatay. Karon, sama kang Hesus, kita kinahanglan usab nga managbakho tungod sa atong mga sala, pagduhaduha, ug mga sayop nga binuhatan. Tungod kay kung kita magpadayon sa pagpasakit sa Ginoo ug sa uban, dili gayud kita magmalipayon sa bug-os.

Ang krus nahimong atong marka, ang ilhanan sa mga sumusunod ni Kristo. Ang mamatay sama kang Hesukristo tungod ug alang sa kaayohan sa uban, kinahanglang mao usab ang atong marka. Ang pagbasa sa ebanghelyo karon mao ang bahin sa pasyon ni Hesus nga diin kita kanunay gidapit sa pagpamalandong.

Karon mao ang Domingo sa Lukay sa liturhikanhon nga kalendaryo sa Simbahan. Karon atong gihinumduman ang madaugon nga pagsulod ni Hesus sa Jerusalem diin siya giabi-abi sa mga tawo nga nagasinggit ug “Osana, Anak ni David.”

Ang atong mga kasingkasing ba abli sa pagdawat ni Hesus ug nga Siya magpabilin sa atong mga kinabuhi? Ang pasyon ni Kristo nagluwas kanato. Ang pagpas-an sa krus uban kang Kristo mao ang atong kapalaran. Kinahanglan nato pas-anon ang atong krus, apan kini mas gaan tungod ni Kristo.

Sination usab nato ang kaugalingon natong sakripisyo paskwal. Mag-antos kita , mamatay diha sa atong daan nga kaugalingon, ang kahakog, garbo, pagkamapahitas-on, kawalay-pagtahod, pagkadili matinud-anon, ug uban pa. Mobangon ba ako uban Kaniya? Niining mga nahibilin nga adlaw sa Kwaresma, mohunong kita ug mag-ampo, mamalandong ug matinud-anon nga mangutana sa atong kaugalingon:

• Andam ba ako sa pag-antus alang sa usa ka hinungdan, alang sa usa ka rason nga sama sa kang Kristo?
• Andam ba ko sa pakiglambigit sa misteryo paskwal sa atong Ginoong Hesus?
• Sigurado ba gayud ako nga mobangon uban kang Kristo sa Pasko sa Pagkabanhaw sama sa usa ka bag-o nga binuhat?