Sa Isigkaingon Abi-abi, Sa Pulong Pamati

IKA-NAPULO’G UNOM NGA DOMINGGO SA ORDINARYONG PANAHON
Gn 18:1-10/Ps 15:3.3-4.5/Col 1:24-28/Lk 10:38-42

Ang pagkamaabi-abihon o ang pagka maayo motagad sa mga bisita, gikaingun nga usa sa mga kinaiya nga tatak “pinoy” gayud. Isip mga Pilipino, ikalipay gayud nato ug dako kung aduna kita’y mga higala o kaparyentihan nga modoaw kanato sa atong panimalay.

Apan adunay pagtagad nga gipaluyohan ug mga kaugalingong interes lamang. Usahay maayo kaayo kita moabi-abi o motagad sa mga tawo kang kinsa aduna kitay mga benipisyo o mga kaayohan nga makuha. Apan sa mga tawo nga wala kitay makuha nga kaayohan, sayon lang kaayo ang dili pagpanumbaling o pagpakabana kanila.

Ang atong mga pagbasa niining ika napulo’g unom nga Dominggo sa Ordinaryong panahon naglarawan ug naghatag kanato ug modelo sa tinunood ug tiunay nga pag-abi-abi.

Diha sa atong unang pagbasa gilarawan kung giunsa pag-atiman ni Abraham ang tulo ka mga misteryosong estranghero nga mibisita kaniya. Miyukbo si Abraham kanila ug nagdali-dali siya sa pagpa-andam ug pagkaon nga iyang ikadalit kanila. Kung ato kining pamalandungan, gibuhat kini ni Abraham sa walay pagpanumbaling kung kinsa kadtong mga tawhana. Wala siya masayud nga anaa na diay siya atubangan sa presensya sa Diyos pinaagi niadtong tulo ka estranghero (Sumala sa tradisyon, kining tulo ka mga bisita ni Abraham nag-representa sa tulo ka persona sa Santisima Trinidad.) Apan bisan wala masayud si Abraham niini, hilabihan gihapon ang iyang pag-abi-abi ug pag-atiman kanila. Ang gibuhat ni Abraham daw sa usa ka konkretong pagpadayag sa mensahe niadtong milabay nga Dominggo diin gihagit ang matag-usa kanato sa pagpakabana sa atong mga silingan.

Diha usab sa atong Ebanghelyo, atong madungog ang sugilanon sa pagduaw ni Hesus ngadto kang Marta ug kang Maria. Sama kang Abraham, si Marta usab “na-busy” sa pagpangandam kung unsay iyang ikadalit kang Hesus, samtang si Maria, naglingkod lamang ug naminaw kang Hesus. Apan tawun si Marta, sa iyang pagdipo-dipo sa pagpangandam, nalain siya sa dihang wala siya tabangi sa iyang igsoon nga si Maria. Ang iyang kaikag ug kalipay nga makaalagad kang Hesus, napulihan ug kaligot-got ngadto sa iyang igsoon nga si Maria. Gani mingrekamo siya ngadto kang Hesus. Apan si Hesus nagpahinumduman kang Marta nga dili mabalaka sa daghang butang, tungod kay usa lamang ang labing mahinungdanon nga mao ang pagpamati sa pulong sa Diyos.

Kita usab mga igsoon, matag karon ug unya, mahisama kita kang Marta. Usahay diha sa atong kasing-kasing gusto nato tagaan ug luna ang Diyos — gusto nato mosimba o kaha mag-ampo. Apan usahay, ang atong kanunay nga pasangil, daghan kita’g buluhaton. Busa ato nalang ipaunya-unya. Karon gipahinumduman kita nga usahay ang daghang butang nga atong giisip nga mahinungdanon, dili diay sama ka mahinungdanon sa atong gitoohan. Sama sa atong Ebanghelyo, tingali sa mata sa kalibutan, daw si Maria nag-usik-usik lang ug panahon sa iyang paglingkod ug pagpaminaw kang Hesus. Apan sa pagkatinuod, siya maoy nakapili sa labing mas mahinungdanong butang, nga mao ang pagpaminaw sa Pulong sa Diyos. Bisan si San Pablo diha sa ikaduhang pagbasa, maingun nato nga arang usab niya ka daghang buluhaton sa pagsangyaw, ug nakasinati pa gayud siya’g mga pag-antus, apan siya mapadayunon gihapon.

Unsa may atong gika-“busihan” karon sa atong kinabuhi? Wala ba kini makababag sa atong pagpakigsuod sa Diyos ug sa atong isig-kaingon? (Cris Alcayde)