Labaw pang bililhon sa adlawng natawhan

Kaniadtong bulan sa Abril halandumon kaayo tungod kay upat ka takna sa grasya nga nahitabo sa akong panaw sa kaluwasan.

Nakatapos nako og 65 ka tuig nga pagkabinunyagan. Mapasalamaton kaayo ako sa Dios nga nagpili sa magtiayon nga Juan ug Juana Afable. Ika-8 ug kinamanghuran ako sa ilang mga anak. Natawo ako sa bulan sa Abril ug nabunyagan dayon sa Mayo 3, 1951. Si Rev. Fr. Melancon, PME ang nagbunyag kanako didto sa San Pedro Church sa Davao.

Sa unang mga tuig nako, ang adlawng natawhan maoy gitagaan og pansin sa pamilya. Ug natural lamang nga nalipay ako sa maong tinuig nga pagsaulog uban sa mga kapamilya ug kapuso. Apan sa paglabay sa panahon, human mitubo sa Kristohanong pagtoo, salamat sa Dios, nakamatngon ako sa mas lain pang bilihong hitabo. Ang akong bunyag.

Oo, ang bunyag nga atong gitoohan nga bag-ong sinugdanan sa panaw sa kinabuhi, gikan sa pagkagapos sa kahimtang sa sala, ngadto sa pagsaylo sa kaluwasan uban ni Kristo, pinaagi Kaniya, ug diha Kaniya. Sa bunyag nahimo ako nga labaw pa sa anak ni Juan ug Juana. Natawo ako pagusab ug nahimong sinagop ug pinalangganag anak sa Dios, templo sa Spirito Santo.

Gilig-on pa gayud kini nianang takna nga gikompirmahan ako, pinaagi sa mga kamot ni Obispo Juan Nilmar, didto sa San Cathedral sa Davao, Hunyo 29, 1968. Pagkakahibulangang misteryo sa kaluwasan.

Ang maong panaw sa pagtoo, wala damha nga moabot sa lain pa ug mas dako pa nga misteryo sa kinabuhi. Sa bulan gihapon sa Abril 24, 1976, gidihogan usab ako sa Spirito Santo, pinaagi sa timaan sa pagpandong sa kamot, ug midawat sa Orden sa Pagkapari, didto sa Our Lady of Fatima Church sa Davao, nagambit sa pagkapari, propeta ug hari mismo ni Jesukristo, atong Ginoo. Pastilan! Grasya kining tanan.

Sulod sa 40 ka tuig,nagpabilin akong dili anagayan ug takos. Apan, gikaloy-an , gipasaylo ug giluwas. Gihimo ako sa Dios nga angayan ug takos pinaagi sa iyang walay puas nga gugma ug kalooy. Matag tuig, uban sa kahugpungan sa kaparian, Nangahas ako nga magbag-o sa akong mga gipanaaran matag kasaulogan sa Misa sa Krisma. Salamat sa Ginoo! ikaw lamang ang akong kusog ug kalauman. “Jesus nagasalig ako kanimo”

Abi nako’g ang magpabilin nga Pari hangtod sa kamatayon, mao nay bokasyon ug misyon nako. Apan ang Dios nagpadayon nga nagsorpresa kanako. Bulan sa Abril gihapon, gisultian ko nga si Pope John Paul II (St. John Paul II na karon) nagtudlo kanako nga Obispo. GRABE! Nagkasagol-sagol ang akong gibati ug gihunahuna.

Giingnan ako nga mag-ampo ug sulatan ang Santo Papa diin ipahayag ang akong tubag. Sa akong pagampo, ang Mahal nga Birhen Maria maoy nahimong sentro. Gidala ako niya sa Nazaret sa pagpakita sa Anghel kaniya. Paghuman, didto na usab kami nangadto sa tiilan sa Krus sa Kalbaryo. Tungod niadto, nahimong tataw kanako ang mensahe, wala akoy laing matubag kon dili, “uyon ako, akong dawaton uban sa panabang sa Dios.”

Human sa duha ka bulan sukad niadto, didto sa San Pedro Cathedral sa Davao, sa Hulyo 12, 2001, gikonsagrar ako nga Obispo pinaagi sa mga kamot ni Arsobispo Antonio Franco tinabangan ni Arsobispo Fernando Capalla ug Obispo Generoso Camina.

Akong nasinati nga ang panaw sa pagtoo, bisan unsa ka mubo o taas, panaw kini uban sa Dios nga nagaluwas kanako. Kini ang akong gamay nga panaw sa kaluwasan. Ang akong pagkatawo giluwas ug gipahiuli sa kasamahan ug dagway sa Ginoo.

Wala pa natapos ang Ginoo kanako. Naa pay kulang, nalimtan, nabalikan. Naa pay laing mga hagit nga moabot, mga pagsulay nga angay pas-anon, mga kakulangan ug kalapasan, nga angay ipangayo og kapsayloan. Ang labing importante, mao nga nasayod ako, nga sa maong panaw, anaa ako sa kamot ni Kristo, diha sa sabakan sa Simbahan nga nagagakos kanako, nagatudlo kanako, ug nagasantos kanako.

Igo na kini nga kasegurohan. Ang Ginoo igo na gayud.. Wala nay lain pang pangitaon. Sa makausa pa, “Jesus, nagasalig ako kanimo.”