Pagkabanhaw: Bag-ong kinabuhi

Pasko sa Pagkabanhaw sa Ginoo
Buhat 10:34a, 37-43/ Col. 3:1-4/ Jn. 20:1-9

Karon ang adlaw sa tanang adlaw, ang pista sa tanang pista. Walay makalabaw sa kamahinungdanon niining adlawa diin nahimugso ang bag-ong kinabuhi, paglaum ug pagtoo. Unsaon kaha pagpadayag nato niining maong kabag-ohan?

Una, ang tawong nabag-o kanunay nangita sa Ginoo. Taliwala sa mga hagit ug kangitngit nga iyang nasinati, dili siya moundang pagpatumaw sa presensiya sa Ginoo. Iyang mabati nga walay kahulogan ang tanan bisan pa sa kabuhong nga materyal kung halayo siya sa Ginoo. Kanunay unta natong pangitaon ang Ginoo sa atong pagpakig-relasyon sa matag-usa, sa atong pagpanarbaho, ug sa atong pagpaningkamut.

Ikaduha, ang tawong nabag-o dali nga mobalita sa panginahanglan sa presensiya sa Ginoo. Sa mga higayon nga daw walay klaro ang dagan sa kinabuhi, siya dunay paglaum nga mopalapnag sa panginahanglan sa presensiya sa Dios. Kining maong balita maghaling sa kaikag sa pagpangita sa Ginoo sa matag-adlaw nga pagpuyo. Ibandilyo unta nato nga ang Dios ania kanato sa kapakyasan o kalampusan, sa kasakit o kalipay ug sa kabuhong o panginahanglan.

Ikatulo, ang tawong nabag-o masaligon. Taliwala sa pagkulang sa pagsabot, siya dili mawad-an sa pagtoo. Mapadayunon siya nga mobarug sa gitudlo sa Dios. Madasigon siya kanunay sa pagpabilin sa Simbahan. Mosalig unta kita kanunay bisan sa kita gisalikway, gibiay-biay ug gitamay.

Ang pagkabanhaw sa Ginoo nagdala kanato’g bag-ong kinabuhi. Sa kanunay unta kita mangita, mobalita ug mosalig sa presensiya sa Dios sa atong kinabuhi. Malipayong Pasko sa Pagkabanhaw kanatong tanan!