Piniyalan kitang nanag-uban

(An excerpt of the homily of the Most Rev. Romulo G. Valles, D.D., during the 3rd Sunday of Lent, 75th Jubilee Celebration Anniversary Start-up, Pastoral Care of People in Need of Special Attention, March 7, 2024.)

Kining maong panaw, dunay duha ka main, [the way we see ourselves these days niining tuig sa atong diamond Jubilee] duna siyay karakter, kining nagpanaw nga katawhan sa Dios, una: atong segurohon, magremind kita sa kaugalingon nga wa ni biyaay, magpanaw ta together, journeying together, mubiyahe ta together, maglingi-lingi gyud kay walay mabiyaan so synodal. Kining katawhan nga nagpanaw, marked by being synodal, mulingi gyud kay mag-atiman sa nagbiyahe kay usa kita, together nabiyahe kita.

Ika-duha, ig-agaw ana, kini pung mga tawhana, kita katawhan sa Dios nga nagpanaw, puno pud sa diwa sa stewardship, pagkapiniyalan. Mutan-aw sa imong kauban, ang imong kasing-kasing, huna-huna, “siya gipiyal kanako, ang simbahan gipiyal kanako, ang GKK gipiyal kanako, di akoy tag’iya niini” apan mutan-aw ka kanunay sa Dios, nga maoy tinubdan niining tanan busa ang atong pag-alagad, as we are servants, unta ang diwa, pagkapiniyalan. Busa isip katawhan sa Dios nga nagbiyahe, nagpanaw, padulong tang langit ha, dili ta pangkalibutan, panglangit ta, we are journeying nagpanaw, marked by two important batasan, way biyaay, hiniusa, mulingi, we travel together, apan uban nianang together, mas intense, kay lagi, matag usa piniyalan.