Nabanhaw Siya, Alleluia! Alleluia!

(An excerpt from the Homily of Most Rev. Romulo G. Valles, D.D., Archbishop of Davao during Easter Vigil in the Holy Night, April 8, 2023 at San Pedro Cathedral Parish)

Mga igsoon sayod kita, kini ang pinaka original, the first ancient big feast, the mother of all feasts sa simbahan. Kini ang finale the third day sa atong solemne nga pagpangandam sa Kwaresma, kini ang tulo ka adlaw nga buhing paghandom sa pagantos, kamatayon sa krus ug pagkabanhaw ni Jesus. Kini ang third day, kini ang Dominggo sa Pagkabanhaw kay angay kitang masayod sa pagihap sa adlaw panahon ni Jesus magsugod sa pagsalop sa adlaw, gabii na Dominggo na karon. Busa, hapon sa Huwebes, Byernes na, hapon sa Byernes, Sabado na.

Ngano man? Kay miingon si Jesus, “paghuman sa tulo ka adlaw, mabanhaw ako.” The third day the resurrection of the Lord. Sukad sa sinugdanan kini ang pinakanindot nga pagsaulog kay lagi, ang pagsaulog sa atong kadaogan, sa atong pagkab-ot sa kaluwasan diha kang Jesus. Ang mga Judio naghandom ug mesiyas unya nakita nila si Jesus nga murag mao kini, gisaad sa mga propeta sa kasulatan unya misunod sila Kaniya, bilib sila, medyo usahay di sila maksabot pero sa nagkaduol na, Dominggo sa lukay, ana gihapon sila “Hosana, anak ni David.” Og sa dihang gidakop siya, di sila katuo nga mesiyas, atong manunubos dakpon? So hinay-hinay silang midagan, way nabilin nila. Og si Jesus, gilansang sa krus, Sabado santo walay seremonyas sa simbahan kay naghandom kita sa kangitngit og sa Iyang kamatayon, sa Iyang pagkawala.

Apan karon atong nabati sa ebanghelyo, sa makausa pa this year, dako nilang katingala, di sila makatuo nga mahitabo gayod Iyang gisaad nga Siya, mupildi sa kamatayon. Our worst enemy, nobody as of yet, nga mubangon gikan sa patay. Dili pa lang dugay, nakabasa ako ug usa ka report, dili mga taga simbahan pero dunay mga batid nga mga lawyers, experts in evidence, human behavior, human reaction, ilang gistudyuhan kung tinuod ba gyud nga nabanhaw. Mga kuan ni mga eksperto sa mga testimonies, evidence, human behavior; kinsay namakak, kinsay nagsultig tinuod. Og ang ilang conclusion, the event, the hitabo of the pagkabanhaw, tinuod gayod sa ilang nakita nga ebidensya.

Busa mga igsuon, kung kita’y mga kauban sa mga apostoles nga nanagan usab tungod kay there were all discouraged, “abi namog siya ang manunubos” and then nabanhaw Siya. Hunahunaag unsay pitik sa ilang kasingkasing, nga tinuod nagyud ang gisulti sa balaang kasulatan nga Siya ang atong manunubos. Then, kanang panahon human sa pagkadiskubre, sumala sa atong ebanghelyo karon, ningbalik sila, “oy diay, bantog ra katong Huwebes santo sa gabii, katong niingon Siya, “kini mao ang pan, kini mao akong lawas, kining bino mao akong dugo.” Mao diay nga daw pildi iula ang dugo unsaon na paghatag ug kinabuhi? Ang gisaulog sa Huwebes santo sa gabii, may force diay, tinuod diay ang Eukarisitiya, dili diay kini pan ug bino, simbolo lang. Tungod sa pagkabanhaw, ang Eucharist, kitang mga Katoliko, sigeg saulog, may pwersa tungod sa pagkabanhaw, nabanhaw si Jesus, tinuod diay ang ingon Niya, “Ako ang pan sa kinabuhi, Ako ang kahayag, Ako ang tinuod nga tubig, Ako ang pagkabanhaw.” Misugod sila sa pagtuo Kaniya, unya nakahinumdom sila sa Iyang giingon, “panglakaw kamo ug bunyagi sila, sa ngalan sa Amahan, sa Anak ug sa Espiritu Santo, busa niining gabiuna nga maghandom kita sa iyang pagkabanhaw, duha ka butang ang importante: ang pagsaulog sa Eukaristiya, kay lagi may pwersa na, kay tinuod na gyud diay kining pan ug kining bino, bisan daw pildi sa crucifixion.

Busa mga igsuon, hinaot unta alang kanatong tanan, dili lang kini nagtan-aw kita sa hitabo sa Iyang pagkabanhaw, nindot kana apan usab hinaot pa sa matag usa kanato, gabii kini o Dominggo sa pagkabanhaw nga nagsulti kanato nga ako usab mahimong mabanhaw sa bag-o nga kinabuhi.