Ang Mapaubsanong Makasasala

Ika-30 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon (October 23, 2022)
Sir 35:12-14, 16-18 / Ps 34:2-3, 17-18, 19, 23 / 2 Tim 4:6-8, 16-18 / Lk 18:9-14

Mga igsoon karung adlawa ang ika-katloan nga Dominggo sulod niining ordinaryo nga panahon. Ang atong ebanghelyo karun nga gisaysay ni San Lukas nag hisgot mahitungod sa usa sa mga hiyas nga gipaambit sa Dios nganhi kanato. Sa akong pamalandong, tugoti ako nga mopaambit kaninyo og duha lamang ka mga punto: Una, ang pagkamatarong, gasa gikan sa Dios. Ikaduha, kini managsama sa pagkamapaubsanon.

Una, ang pagkamatarong usa ka gasa nga nagagikan sa Dios nga gipaambit nganhi kanato. Matud pa diha sa atong katekismo sa simbahang katoliko, “Ang grasya sa Balaang Espiritu adunay gahum sa pagpatarong kanato, nga sa paghinlo kanato gikan sa atong mga sala ug sa pagpahibalo kanato sa pagkamatarong sa Dios pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Kristo ug pinaagi sa Bautismo” (CCC). 1987).

Adunay duha ka tawo niining atong ebanghelyo, usa niana mao ang Pariseo nga mibarug ngadto sa iyang kaugalingon ug nag-ampo sa ingon niini, “O Dios, pasalamatan ko ikaw nga ako dili sama sa ubang tawo nga mga tikasan, mga hiwi, mga mananapaw; ug ako dili usab sama niining maniningil sa buhis”. Gibayaw sa Pariseo ang iyang kaugalingon, nga naghimo sa iyang kaugalingon nga maghuhukom kon unsa ang matarong. Wala siya mihalad ug mga pag-ampo sa pagpasalamat ngadto sa Dios, gani gidayeg lamang niya ang iyang kaugalingon nga usa ka matarong diha atubangan sa Dios ug nahimong mapasigarbohon sa iyang mga nabuhat.

Ikaduha, ang pagkamatarong makita sa atong pagkamapaubsanon. Kay bunga man gikan sa Dios ang pagkamatarong, diha sa atong kaugalingon kinahanglan kitang mamahimong mapaubsanon diha sa atong tagsa-tagsa nga kaugalingon. Sa laing bahin nadungog usab nato ang usa ka tawo nga maniningil ug buhis ug nahibalo siya sa iyang mga kasal-anan atubangan sa Dios ug miingon “O Dios, kaloy-i ako nga usa ka makasasala.” Mapaubsanon nga giila sa maniningil og buhis ang iyang kaugalingong mga kasaypanan ug mga kasal-anan ug nangayo sa grasya ug kaluoy sa Dios. Mapaubsanon usab niyang gidawat atubangan sa Dios ang iyang mga nabuhat ngadto sa iyang isig-katawo.

Ang pagpaubos timaan sa grasya ug walay puas nga paghigugma sa Dios kanato. Tinuod, kita gitawag sa pagkooperar sa grasya nga Iyang gipanalangin kanato. Apan kon wala ang Dios kanato, walay usa kanato ang mamahimong matarong, nahinloan sa sala, ug gipakamatarong atubangan niya. Kining tanan mao’y mga buhat sa Dios ug dili atong kaugalingong binuhatan.

Sa katapusan, ang pagkamatarong dili kay atong ilingiw ang atong nawong ngadto sa sidlakan ug sa kasadpan diha sa pag-ampo ug ilaglag ang uban sa ilang mga binuhatan. Ang pagkamatarong usa ka kalidad o kahimtang sa moral nga husto ug makatarunganon nga pagbuhat sa mga hustong butang atubangan sa Dios ug sa atong isigkatawo. Ang bisan unsang pagkamatarong nga anaa kanato wala gagikan sa tagsa-tagsa nato ka kaugalingon, kondili usa kini ka bahin sa pagkamatarong sa Dios, kay ang Dios mao ang hingpit nga matarong. Isip iyang hinigugmang mga anak nga misalig sa iyang gugma ug kaluoy, sama sa usa ka maniningil og buhis, diha sa atong kaugalingong pagpaubos ipataas kita sa Dios, kay ang Dios lamang mao’y makahimo og dagkong mga butang uban sa mapaubsanong kalag. (Bro. Julius Lugay)