Unsay labot nako?

Ika-26 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon (September 25, 2022)
Amos 6:1A, 4-7 / Ps 146:7, 8-9, 9-10 / 1 Tim 6:11-16 / Lk 16:19-31

Ang pagsulti og “Unsay labot nako?” adunay nagkalain-laing kahulugan. Pwede kining nagpasabot nga kinahanglan natong tahuron ang katungod sa uban sa pagdesisyon sa ilang kaugalingon ug sa ilang hiklinganan. O mahimo kini nga usa ka pasangil sa dili pagtabang sa mga nanginahanglan. Ang kini nga pulong hapit na mahimong usa ka sanglitanan sa atong katilingban diin kanunay kitang napakyas sa paghunahuna sa kaayohan sa kadaghanan tungod kay ang ato rang kaugalingon ang atong gihuna-huna.

Ang ubang mga panultihon sa Bibliya nagsugyot sa tensiyon tali sa kaugalingong interes ug sa katilingbanong kabalaka. Ang una ilado kaayo sa kadaghanan: “Ako ba ang magbalantay sa akong igsoong lalaki?” Kini gitubag ni Cain sa dihang ang Dios nangutana kon asa ang iyang igsoon nga si Abel (Gen 4:9). Dili kini lahi sa pangutana sa usa ka magtutudlo sa balaod ngadto kang Hesus: “Kinsa ang akong silingan?” (Lucas 10:29). Kini nga mga pangutana, milanog sa daghang mga siglo, tungod kay kini nagpatunghag sa usa ka isyu sa matag henerasyon nga kinahanglan sulbaron: Unsa ka dako ang akong responsibilidad alang sa kaayohan sa uban?

Ang Ebanghelyo karon gipakita ang gilawmon sa tubag nianang pangutana. Kini naghulagway sa duha ka laki, ang usa adunahan ug ang usa kabus. Ang kabulahanan sa unang tawo makita sa iyang paagi sa pamiste, sa estilo sa iyang panimalay, ug sa kalidad sa iyang kinabuhi nga iyang gipakita. Sukwahi kini sa kinabuhi ni Lazarus nga usa ka kabus. Naghigda siya nga nagpakilimos sa ganghaan sa balay sa dato, nga naglaom sa mga mumho gikan sa iyang lamesa. Ang iyang kahimtang grabe nga gitilapan sa mga iro ang iyang mga nuka. Ang mga karakter gipasobrahan aron makahimo ug usa ka punto.

Ang istorya dili lamang usa ka kalainan tali sa mga adunahan ug mga kabus. Ug bisan tuod si Lazarus gihupay sa “sabakan ni Abraham” ug ang adunahan nga tawo nag-antos sa kinahiladman, ang ganti o silot wala gitino kung unsa ang estado sa kinabuhi sa usa ka tawo. Unya unsa man ang punto ni Hesus sa pagsaysay niining istoryaha? Ang tubag mao nga aduna kitay responsibilidad sa usag-usa Ang Ebanghelyo nagpakita nga ang dato nga tawo wala magtagad sa iyang responsibilidad ngadto sa kabus. Siya mao ang magbalantay sa iyang igsoon nga si Lazarus. Dapat nagpakita siya sa iyang pagkaigsuon ngadto kang Lazarus, apan napakyas siya!

Kini nga pagbasa gibutang sa atong atubangan aron atong mapamalandungan kung unsa kita ka sinsero sa pagtabang sa atong mga kaigsuunan nga nanginahanglan ug tabang. Si Lazarus naghulagway sa mga kabus ug sa kadtong adunay mga sakit diin kanunay silang gihukman nga “Unsay labot nako nila?” Ang kapalaran sa adunahan nga tawo nagsulti kanato nga ang kaayohan sa uban mao ang atong responsibilidad isip mga sakop sa “lawas ni Kristo” Apan unsaon man nato karon sa pagtuman niini nga mga responsibilidad? Ang pagkakomplikado sa atong katilingban wala magdapit ug yano nga solusyon. Apan dili kita magpabiling kampante atubangan sa kadaghang panginahanglan sa mga tawo karong panahona – maekonomikanhon man o mamedikal. Ang una ug tingali ang labing lisud buhaton mao ang pagbag-o sa atong kasingkasing o ang gitawag nga “metanoia” sama sa gipangandoy sa dato nga tawo sa Ebanhelyo alang sa iyang mga igsoon. Gusto niya nga mahigmata sila sa ilang responsibilidad sa mga nanginahanglan sa ilang taliwala. Ang susamang hagit nga atong giatubang karon dili lamang sosyal o politikanhon nga isyu apan usa sab kini nga isyu mahitungod sa relihiyon. Si Gandhi, Churchill, ug Truman tanan nag-ingon nga ang usa ka katilingban pagahukman pinaagi sa paagi sa pagtratar sa labing huyang nga mga miyembro niini. Ang atong biblikal nga tradisyon nag-ingon nga ang pagtagad ug sakto sa atong isig ka tawo, usa ka simbolo sa atong paghigugma sa Ginoo. Busa, aduna kitay responsibilidad sa usag-usa. (Bro. Ignatius Gonzales, CFA)