Ang kalig-on nato, naa sa pagkamakanunayon sa Ginoo

Adlawng Myerkules petsa 15, gisaulog nato ang adlawng natawhan sa usa sa mga pinaka unang mga pari dinhi sa atong arkidayosis. Ochenta na si Monsignor Ed Rodriguez ug sa iyang pangedaron, mabati pa gihapon ang kainit sa iyang nagdilaab nga bokasyon. Sa atong pagtimbaya uban sa tibuok simbahan sa Davao, ato siyang himamaton isip piniyalan sa atong katilingban.

Sa akong pakighinabi kaniya, wala niya kalimti ug pasalamat ang iyang mga ginikanan nga dakong kabahin sa iyang paglampos sa pag-eskwela sa seminaryo. Dakong garbo alang kaniya nga bisan buot niyang muundang tungod sa kawad-on ug aron makahuman ang iyang manghod, naghatag gyod ug kaseguroan ang iyang amahan sa pagpangita ug mga pamaagi nga silang duha makalampos. Nindot nga batasan ang pagbutang ug kabug-aton diha sa pag-ako sa responsibilidad nga sa akong pamalandong mao ang iyang nakutlo nga gusto pod niyang ipaambit ngadto sa uban. Ang pag-ako sa responsibilidad o accountability sa atong kaugalingon ug sa isigkaingon maoy tubag niya sa akong pangutana kung unsay ikapaambit niya sa mga batan-on. Ang kaamgohan nga walay laing makapuyo sa atong kinabuhi ug nga kita ra ang makadesisyon alang sa atong kalamboan o kapakyasan, nindot gayod nga pamarisan.

Gani pagtapos sa iyang baynte-singko ka tuig sa pagpangalagad ilawom sa mga parokya, mas gipili ni Monsignor Ed nga mabutang sa seminaryo kay sa iyang pamalandong, pinaagi sa iyang mga kasinatian daghan siyang ikapaambit sa mga kabatan-onan nga anaa pa sa proseso sa pagpalawom sa ilang pagtuo.

Ang walo ka dekada, dili lalim nga kadugayon sa panahon, ug dili usab sayon nga pagduyog sa mga kabag-ohan sa palibot, sa mga tawo, sa simbahan. Sulti ni Msgr. Ed, misalig siya dili sa iyang kaugalingon, kondili sa gahom sa Dios. Naabli ang iyang huna-huna diha sa iyang pagtubo, ug ang tanang kausaban iyang gidawat sama sa pagdawat sa Ginoo kanato bisan kinsa ug unsa kita ug nakaseguro siya nga ang Ginoo nagapadayon ug magpadayon sa pagpalambo sa atong kinabuhi.

Gani ang mga selebrasyon sa mga anibersaryo nga bag-ohay lamang natong gisaulog sama sa ika-kinyentos ka tuig sa Kristyanismo, singkwenta ka tuig sa GKK dinhi sa Dabaw ug ang nahitabong mga konsultasyon alang sa duyog panaw sa Synod on Synodality, timaan nga ang simbahan gigiyahan sa Dios Espiritu Santo. Iyang gikalipay nga kabahin siya niining mga ang-ang sa kasaysayan sa simbahan.

Siya mikutlo sa usa ka teksto gikan sa Post Synodal Apostolic Exhortation, Pastores Dabo Vobis ni Santo Papa Juan Pablo II, isip mensahe ug giya alang sa iyang mga kaubanang mga piniyalan sa simbahan, ang atong mga kaparian.

“Their entire heart and spirit should be filled with an amazed and deeply felt gratitude, an unshakeable trust and hope, because those who have been called know that they are rooted not in their own strength but in the unconditional faithfulness of God who calls.”

Ang mga pulong ni Monsignor Ed nga nagdalag inspirasyon gikan sa balaang Espiritu, naghulagway kon unsa siya isip piniyalan sa Ginoo. Dili ikalimod nga kadaghanan kanato karon, dali ra kaayong mu give-up, dali ra kaayong mahiubos, ma silo, muundang, mawad-an ug paglaom panahon sa mga kasakitan ug pagsulay. Tuod man kung musalig kita sa atong gahom, sa atong pagkatawo, sa atong pagka “kita” dili gayod kita makalampos niining kinabuhia. Apan kung kita musalig sa pagkamakanunayon sa Dios, muduyog kita sa proseso sa kasakitan ug pagbiay-biay aron kita mulambo ug mutubo.