“Kabubut-on sa Ginoo nga Maluwas Kitang Tanan”

Ika-Kawhaan nga Dominggo sa Ordinaryong Panahon (Agosto 16, 2020)
Is. 56:1, 6-7 / Salmo 67:2-3, 5, 6, 8 (4) / Rom. 11:13-15, 29-32 / Mat. 15:21-28

Sulod sa daghang mga katuigan, gituohan sa katawhan sa Israel nga ang kaluwasan alang lamang kanila ug dili makaambit niini ang ubang mga nasud tungod kay duna silay talagsaon nga luna sa kasingkasing sa Ginoo ug way makailog niini gikan kanila. Apan human sila mabihag sa Babilonia, ug inubanan sa makanunayong pagpanudlo sa mga propeta, hinay-hinay silang nakaamgo nga ang kaluwasan gitagana dili lamang kanila apan ngadto sa tanan. Kining kaamgohan mao ang nahimong bag-ong panglantaw ilabi na niadtong miabli sa ilang kaugalingon sa pagpaminaw sa tingog sa Ginoo pinaagi sa mga propeta.

Ang panglantaw nga ang kaluwasan gitanyag ngadto sa tanan mao ang pinakauyokan nga mensahe sa atong mga pagbasa karong Dominggoha. Diha sa unang pagbasa, gisaysay ni propeta Isaias nga ang kaluwasan dili lamang alang sa mga Hudeo kondili alang sab niadtong nagbuhat og matarong ug nagpabiling makiangayon. Kung ang katarong ug kaangayan maoy dalan sa kaluwasan, unya nagbuhat sa ingon ang gitawag nga mga ‘langyaw’, nan mahilakip usab sila sa kaluwasan. Mao kini ang gibarugan nga panglantaw ni propeta Isaias diin iyang gikanayon nga muabot ang adlaw nga ang balay sa Ginoo mahimong balay alampuanan sa tanang katawhan sa kalibutan.

Diha sa Ebanghelyo atong nasaksihan ang kasinatian sa babayeng Kanaanhon nga nangandoy nga mamaayo ang iyang anak. Wala siya mahilakip sa pundok sa katawhan sa Israel tungod kay giiilang kaaway sa Israel ang Kanaan. Sa laktud nga pagkasulti, ang babayeng Kanaanhon wala gayuy katungod nga mangayo ug hinabang sa mga Hudeo. Mao nga sa iyang pagduol kang Hesus ug sa iyang mga tinun-an dili ikatingala nganong mabugnaw ang iyang nadawat nga pagtratar. Apan ato kining mas masabtan kon atong tan-awon diha sa pagkamasupilon sa mga Hudeo ug sa ilang pagsalikway kang Hesus. Buot ni Hesus nga luwason ang iyang kaugalingong katawhan – nga mabag-o ang ilang hiwi nga mga kinaiya.

Mao sab kini ang unod sa ikaduhang pagbasa. Gisaysay ni San Pablo nga ang pagkamasupilon sa mga Hudeo nag-abli usab sa ganghaan ngadto sa mga hentil. Tungod sa pagsalikway sa mga Hudeo kang Hesus, nakadawat ug kalooy sa Ginoo ang mga langyaw. Apan nagmalaumon si San Pablo nga ang pagdumili sa mga Hudeo sa pagdawat kang Hesus isip manluluwas dili mulungtad sa dayon. Iyang gipanghinaut nga muabot ra unya ang takna nga muyukbo sila sa atubangan sa Ginoo – sama sa pagyukbo sa babayeng Kanaanhon.

Ang sugilanon sa maong babaye sugilanon usab natong tanan. Daghang higayon nga nahisama sab kita sa mga iro nga dili angayan nga musawo sa kan-anan sa tag-iya sa panimalay tungod sa atong mga sala. Nahimo kitang mga ‘langyaw’ tungod sa atong pagkamasupilon. Apan ang Ginoo, mitaak sa atong yutang langyaw, sama sa iyang pag-adto sa Tiro ug Sidon, aron sa paghimamat kanato. Gihigugma sa Ginoo ang tanan ug mao kini ang maayong balita nga angayan natong huptan diha sa pagtuo – ang pagtuo nga nagdala sa babayeng Kanaanhon ngadto kang Hesus nga unang mihimamat kaniya.

O Ginoo, magdayeg unta kanimo ang tanang mga nasud. Amen.