God is the Sea: Cancer survivor holds tight to her faith

Dear KNOT,

Ako si Jamie Ann, 17 years old, tubong Paquibato District and currently living in Ubalde, Davao City. Ako usa sa mga nakasinati sa childhood cancer. Akong bukol naa sa akong pelvic bone o bat-ang na gidiagnosed og Ewing’s Sarcoma, a kind of bone cancer.

Way back May 2018, naslide ko sa basakan sa akong lola. Kusog siya nga pagka-slide maong naglisod na ko og lakaw pero wala lang namo ipa check-up kay suspect sa akong mama na piang lang.

Bulan ang milabay, sa sige namong pahilot wala man gihapon nawala ang sakit sa akong bat-ang. Naa napod koy napansin na mass sa akong bat-ang maong naka-desisyon ming magpacheck-up sa SPMC.

Daghan kaayong procedures ug laboratories ang gihimo para masabtan kung unsa akong sakit. So one day, katong na-receive na namo ang result sa biopsy ug amo nang gipaconsult sa doctor, ning ana siya na cancer daw ang akong sakit ug kinahanglan na i-admit para mag chemo ug magpa opera.

That time pag-declare sa doctor na cancer na jud akong sakit nagtinan-away ra mi ni mama ug papa. Wa ko kasabot sa akong gibati kung muhilak ba ko o unsa. Feeling nako dali ra kaayo ang mga panghitabo ug wala koy time pa muhilak sa akong gihunahuna nga cancer!

Pobre ra mi wala mi kwarta para ana. Unsaon na akong pamilya? Gagmay pa kaayo ko’g igsoon. Unsaon na pagbantay ni mama? Unsaon na akong pag-eskwela?

Daghan kaayo’g pangutana sa akong utok (ato na time wala mi dalang sinina o gamit man lang ug kulang kaayo among kwarta).

Pag-abot namo sa akong ward, nihigda ko ug nagbukot, gibuhos tanan akong luha. Nihilak ko sa hilom kay dili ko gusto makita ni mama. Akong gihunahuna si mama. Makahilak ko magtan-aw nga nagkonsumisyon si mama.

Bakas kaayo sa mata ni mama na nagproblema jud siya. Mao tong akong gitatagan akong loob ug uban sa tabang sa akong pamilya, classmates, teachers ug mga kaila, ila kong gicheer up. Di lang daw nako hunahunaon akong sakit.

So, nisugot mi nga magpachemo aron mugamay akong bukol ug maoperahan. Dili lalim akong giagihan sa dihang nagchemo pako. Magsige ko ug suka, walay gana mukaon maong nagniwang ko og maayo to the point na mura nako’g buto’t balat, gikan sa 46 kilos, ning 31 kilos nalang. Bedridden nako ug maglisod ug libang ug ihi. Pero despite sa mga kalisod ako lang gi-divert akong sarili away from stress in a way of art.

Sa panahon nga magchemo ko kay nagapaint pod ko. Akong ipagawas sa akong mga painting ang akong emotions ug always na hinumduman nga naa ang Ginoo ug dili ko niya pasagdan. Pero usahay di nako maiwasan na makapangutana ko sa Ginoo nga “Lord nganong ako man Lord? Nangalagad man unta ko sa imo. Makasasala ba jud diay ko Lord nga imo kong parusahan og ingon ani?”

Dako gihapon nakong pasalamat kay naa akong mama na naga-remind sa ako na dili ni curse ang akong kahimtang kundi blessing ni siya. Walay problema na ihatag ang Ginoo na di malampasan. Way ni sa Ginoo para muduol pajud kog maayo sa iyaha.

Tungod sa pagsalig sa kaayuhan sa Ginoo, nakalakaw ko’g balik ug na-survive nako akong 15 cycles sa chemo ug hapit na mahuman. Nasinati jud nako ang kaayuhan sa Ginoo sa akong kinabuhi. Nafeel jud nako na wala ko niya gipasagdan.

Ako lang masulti sa uban na lahi lahi man tag giagihan karon, lahi lahi man atong kahimtang karon ug lahi lahi man ang atong ginafight matag adlaw, dili nato kalimtan nga naa ang Ginoo para mutabang kanato. Duol sa iyaha. Walay imposible diha sa Ginoo. Kung kaya man ko Niyang ayuhon kaya pod na niya imong problem. Labaw sa tanan, always remember “if your problem is a big ship then God is the sea”. Thank you!

Nagmamahal,

Jamie Ann

* * * * * * *

Dear Jamie Ann,

Thank God for your gift of LIFE! Your story clearly indicates that miracles do happen every day. The fact that you are able to wake up each morning is a miracle in itself, given the circumstances you are in. Young as you are, you have drawn out such profound insights from the daily struggles you have gone through. Indeed sometimes we learn lessons in life in painful ways but God never leaves us alone. He always uses human factors to make His loving presence felt.

Blessed are you for you have your supportive family, teachers as well as classmates; not only to cheer you up but to let you know that you are loved and that they care for you. Surely they have likewise stormed heaven with their prayers to strengthen you in this fight.

Thank God you are done with your cycles of treatment. Let your life be a song of thanksgiving for this gift. Let your life story inspire those who are on the threshold of discouragement or of giving up. Now you can be God’s instrument in spreading the Good News of his constant love in all seasons, amidst joys and pains, sunshine and rain. Continue to paint the various colors of your life as you get in touch with your inner self for it is there where God dwells and reveals himself in the most intimate way.

Just like the Rosary, indeed we go through each mystery, a cycle of joyful, sorrowful, luminous and finally the resurrection. And Mama Mary is always there keeping us under her mantle.

I say AMEN to your last statement “if your problem is a big ship then God is the sea”. Sail on, Jamie, you are God’s gift to the world. And like Christ, share your brokenness to heal others’ spirit. Glorify Him more with each precious moment of your daily life.

Praying with you and for you…God bless you more. – Ate Emily and DJ Cheng