‘Ang GKK mao ang hustong luna alang sa paglambo pastoral’

Ang simbahan sa Pilipinas nag-awhag sa pagpalambo sa Gagmay’ng Kristohanong Katilingban [BEC] alang sa hingpit nga pagpuyo sa kristohanong tawag sa pagkabinunyagan sa pagtoo [cf. PCP II Art 109]. Kini ang duso sa PCP II Decrees [Jan 20-Feb 17, 1991]. ‘Sa pagtukod sa GKK, ang nabag-ong pagsangyaw ang unang buluhaton’ [PCP II Art 111#1]. Ang GKK maoy mopatuman sa misyon sa bag-ong “evangelization” ug sa mapadayonong pagtuon sa pagtulun-an sa Kristohanong pagtoo [renewed catechesis]. Sa paglambo sa GKK, nakita ang kamahinungdanon niini diha sa pag-umol ngadto sa kristohanong pagtoo sa mga sakop niini. Tungod niining kaamgohan, ’ang mga layko giawhag nga motampo sa pag-ambit sa buhat sa pagsangyaw ug gamiton ang GKK isip pamaagi sa pagtunol sa ’bag-ong evangelization’ [PCP II Art 112 #1].

Ang tibuok simbahan misyonaryo ug ang pagsangyaw mao ang nahaunang buluhaton sa katawhan sa Dios [cf. LG 2]. Ang Simbahan nakadawat niining mandato sa pagsangyaw gikan sa Ginoong Jesus “panglakaw kamo sa tibuok kalibutan ug isangyaw ang maayong balita” [Mt. 28: 19-20]. Ang mga layko tungod kay sila sakop sa simbahan adunay tawag ug buluhaton sa pagsangyaw sa ebanghelyo. Ang misyonaryong kaakuhan sa pagsangyaw mao ang buluhaton ug mahinungdanong lihok sa simbahan ilabina niadtong nakadawat sa bunyag sa pagtoo [cf. James Kroeger, Clergy and Religious, Mission Newsletter Vol 58].

“Ang GKK mao ang dapit alang sa pag-atiman pastoral, sa mapadayonong Kristohanong pag-umol, sa pag-ampo, sa pagsimba, sa pag-alagad, sa pagsangyaw ug sa misyonaryong kalihukan” (Guidelines and Norms on GKK, Archdiocese of Davao). Ang Gkk isip luna sa paglambo pastoral maoy mopahigayon niining ‘new evangelization’ isip “pagtunol sa ebanghelyo ngadto sa uban’ ilabina niadtong wala na magbansay sa pagtoo” [Fr. Dennis Estrella, Renewed Servant Leader, Mission Newsletter, Vol 58]. Kini usab nag-awhag sa simbahan sa paglusad sa ‘pastoral program’ niadtong wala na magbansay sa kristohanong pagtoo” [Congregation for the Doctrine of the Faith, Doctrinal Note on Some Aspects of Evangelization, December 3, 2007]. Kahinumduman nga ang tumong sa ‘new evangelization’ mao ang pagdapit kanila balik sa kadasig sa pagtoo.

“Ang tanang sakop sa GKK giawhag nga motampo ug mahimong responsable alang sa kalambuan sa kinabuhi sa pagtoo sa GKK. Ang pipila gipili aron mogunit sa renda sa pagkapangulo. Apan kini nagtumong ngadto sa pag-alagad nga nakagamot diha kang Kristo kinsa “mianhi aron sa pag-alagad sa tanan”. Kining sulugoong-pangulo usa ka apostolado sa pag-alagad” (Guidelines and Norms on GKK, Archdiocese of Davao; Mk 10:45).

Ang mga “LAYKO adunay katungod ug buluhaton sa pagsangyaw gumikan sa ilang pagkahiusa kang Kristo pinaagi sa Bunyag ug gilig-on sa gahum sa Espiritu Santo pinaagi sa Kumpirmasyon” [PCP II 407]. “Ang mga layko dili lamang modawat sa pagtoo sumala sa panudlo sa Simbahan apan motabang diha sa pagpanalipod sa pagtoo pinaagi sa ilang pagsaksi ingon man pagsuporta sa mga pastors sa apostolikanhong kalihukan” (New Catholic Ecyclopedia Volume 8 copyright 1967, page 574). Gidasunan kini sa Code of Canon Law, ‘obligado ang magtotoo nga motabang sa pagsuporta sa mga panginahanglan sa simbahan: alang sa pagsimba, sa apostolado, sa mga buhat sa kalooy ug sa pagsuporta sa mga ministro’ [Canon 222]. Matag Kristiano nakadawat sa “gasa sa Espiritu alang sa kaayohan sa tanan” (1 Cor. 12:7). Ang mga kadagkoan sa Simbahan nakaamgo nga “dili kumpleto ang Simbahan kung wala ang partisipasyon sa mga LAYKO ug malisud kab-oton ang apostolado sa mga pastors kung wala usab ang pag-apil sa mga LAYKO” [PCP II 430, AA 10, 21].

Ang PCP II nagduso sa usa ka “participatory church” sa Pilipinas diin ang bagang ihap sa mga binunyagan miambit sa misyon sa pagkaPari, pagkaHari ug pagkaPropeta ni Kristo (cf. PCP II 87-105). Ang pangandoy sa MSPC I (1971) sa masimbahon [worshipping], nagatudlo [teaching] ug nag-alagad [serving) nga katilingban naghatag higayon sa katukuran sa Gagmay’ng Kristohanong Katilingban (cf. Guidelines and Norms on GKK, Archdiocese of Davao; cf PCP II 195). Kini ang kinaiya sa GKK isip masimbahon, nagatudlo ug nag-alagad nga katilingban sa pagtoo nga gidumala sa mga laykong magtotoo. Ang pag-apil sa mga LAYKO sa kalihukan sa pagsangyaw wala maka-ubos sa kinaiya sa pagsangyaw sa ebanghelyo nga maoy unang buluhaton sa mga pari ug mga Obispo” (PCP II 432).

Ang MSPC II (1974) nagduso sa tema “self-nourishing (kinaugalingong pagbaskog), self-sustaining (kinaugalingong pagpadayon) ug self-governing” (kinaugalingong pagdumala) aron paglig-on sa GKKs. Kini usab “naghatud sa kaamguhan sa pag-apil sa mga layko [lay involvement], paggahum sa mga layko [lay empowerment], ug pagpangulo sa mga layko [lay leadership] diha sa hisgut sa pagsangyaw” (Guidelines and Norms on GKK, Archdiocese of Davao; cf PCP II 195).

PANAPOS: Ang GKK maoy usa sa mga maayong instrumento o pamaagi sa pagtuman sa bokasyon ug misyon sa mga layko diha sa Simbahan ug katilingban. Alang sa misyon sa Simbahan diha sa kalibutan, ang mga LAYKO ang dunay mas dakong katungod, bahin ug tulubagon niini. Ang GKK ang haum nga luna diin ang programa pastoral sa simbahan matunol ug mapalambo uban sa mga LAYKO. (Fr. Nestor B. Morata, Diocese of Mati)