Ikaw ba gitawag usab?

Ikalima nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Is 6:1-2, 3-8 / Ps 138:1-2, 2-3, 4-5, 7-8 / 1 Cor 15:1-11 / Lk 5:1-11

“Gibiyaan ang tanan ug misunod kang Jesus.”

Ang panghitabo ning Ebanghelyo karong Domingoha, susama sa nahitabo sa kinabuhi ni San Francisco sa Assisi. Sa diha nga nakamatngon si San Francisco, sa panginahanglan sa mga kabus ilabina ang mga masakiton sa ilang luna, naamgohan niya nga gitawag diay siya sa Dios nga magkinabuhi nga kabus, sama kanila. Busa iyang gibiyaan ang bahandi, ang ginikanan, ang mga higala, ang pagkasundalo, ug ang pagka-mahimong amahan sa usa ka panimalay, aron lamang motubag sa tawag sa Dios.

Diha sa atong bunyag, nahimo kitang mga anak sa Dios kinsa adunay maanindot nga plano sa matag usa kanato. Kining espesyal nga plano mao ang atong bokasyon. Kini nga pulong gikan sa Latin nga termino, ‘vocare’, nga nagkahulugan “pagtawag”. Ang Dios nagtawag sa matag usa kanato sa pagsunod Kaniya ug mamahimong balaan sama Kaniya. Unsa man kanang mahimong balaan? Ang pagka-mahimong balaan walay lain kondili ang pagkinabuhi sa kinabuhing mahigugmaon. Kitang tanan gitawag nga mahimong balaan, apan ang Dios nagtawag sa matag usa kanato sa usa ka particular nga bokasyon–usa ka particular nga paagi sa kinabuhi sa paghigugma. Busa atong maila ang upat ka lain-laing Kristiyanong Bokasyon, nga sama sa: Pagka-mag-inusara, relihiyosong kinabuhi, ordinadong ministerio ug kaminyoon. Kon unsa man ang bokasyon nga giandam kanato sa Dios, nga atong pagapuy-an, nianang kinabuhia mao ang pamaagi kon diin kita motubo, molambo sa pagkabalaan, aron magmalipayon ug mamahimong suod niya hangtod sa hangtod. (Sr. Rica G. Dalaguit, fsp)