Tagamtama ang gugma sa Dios

Ikaupat nga Domingo sa Kwaresma
2 Chr. 36:14-16, 19-23 / Sal. 137:1-6 / Eph. 2:4-10 / Jn. 3:14-21

Usa ka sundalo nga Pilipino gikan sa Vietnam dugay na nga panahon, mitawag sa iyang mga ginikanan sa telepono. Sanglit human na man ang gira, mopauli na siya. Nangutana siya sa iyang mga ginikanan, “Tay, Nay! Mopauli nako diha sa atoa. Madawat ba ninyo nga uban nako ang tawo nga wala nay tiil?” Nalipay ang mga ginikanan nga mouli na siya apan sila mitubag, “Dili mi makadawat sa tawong inutil walay tiil. Nganong dalaon man nimo siya dinhi sa atoa?” Ug wala na mitubag ang sundalo. Pila ka adlaw nabalitaan nila nga nagpakamatay ang maong sundalo tungod kay wala niya mabati ang gugma sa pagdawat kaniya nga naputlan ug tiil sa gira. Siya diay kadtong wala nay tiil tungod sa gira.

Sukwahi sa atong huyang ug limitado nga gugma, ang gugma sa Ginoo walay sukod. Bisan ang iyang Bugtong Anak nga walay labot sa mga binuang sa tawo, walay nabuhat nga sayop, siya hinuon ang midupa sa krus alang kanato. Bisan pa nga wala nagmatinud-anon ang tawo ang Dios nga puno sa kaluoy miluwas kanato sa sala diha sa iyang grasya. Siya naluoy ug mibati sa atong kahuyang nga kita iyang gihaw-as sa kalisud sa kinabuhi diha sa kangitngit sa sala. Maayong tawo man kita o dili, nagtinarung man kita o wala, buotan man kita o dautan, walay makaikyas sa makaluwas nga gugma sa Ginoo. Buot sa Dios nga kita mahibalik kaniya maong siya andam misakripisyo alang sa matag usa kanato.

Kung kita nadakpan ug mibati sa gugma sa Dios nga kanunay niyang gitanyag sa tanan, magdumili pa ba kita sa pagbag-o? Hulaton pa ba nato ang taas nga panahon hangtod nga kita magtinga na usa pa kita mobalik kaniya? Maglangan ba kita sa pagpakita sa iyang gugma ngadto sa uban human nato masabtan nga kita iyang gimahal? Tagamtaga karon ang gugma sa Ginoo.