Mapaubsanong pag-alagad

Domingo sa Pasyon sa Atong Ginoo
Markos 11:1-10, Isaias 50:4-7, Filipos 2:6-11, Markos 14:1-15:47

Karong adlawa, Domingo sa Mga Lukay, atong gihandum ang mahimayaong pagsulod sa Ginoo sa Jerusalen aron pagtugyan sa iyang kaugalingon. Nagdala kita ug mga lukay pag-ila kang Kristo nga hari sa atong kinabuhi.

Karon usab nagsugod ang Semana Santa, ang liturhiyanhong kasaulogan sa balaan nga katumanan sa misteryo ni Kristo diin nahiusa kita kaniya. Higayon kini sa paghandum dili lamang niadtong mihukom, misilot ug mipatay kang Kristo kondili usab pagpamalandong sa kabangis, pagdumot ug kasina nga nagpapadayon karon sa paglansang nato kaniya sa krus matag buhat nato sa sala.

Kaniadto, naandan sa mga tawo ang pagsulod sa Jerusalem nga maglakaw. Mga hari lamang ang ‘magsakay’ — kasagaran sa dagko kaayo nga mga kabayo aron mosikat. Apan si Jesus mipili pagsakay dili sa pang-hari nga kabayo, kondili sa buku-buko sa usa ka hayop alang sa pagkarga og mga butang.

Sa iyang pagsakay sa usa ka asno, si Jesus misulod sa siyudad dili sa pagmando kondili sa manggihatagon nga pag-alagad. Si Propeta Zechariah mitagna: “Paglipay og maayo, Anak nga Sion! Tan-awa, ni abot ang imong hari kanimo, madaugon, apan mapaubsanon nagsakay og asno.”

Ang atong Manunubos tinuod nga nakasabot sa atong tawhanon nga kahimtang. Nagpanaw siya uban kanato ug nag-ambit sa atong mga kaguol, kamingaw ug pag-antos. Unsaon man nato pagtubag nianang halawom ug matuod nga pag-uli kanato?

Ang Domingo sa Lukay nagdapit kanato pagsul-ob sa ginganlan ni San Pablo og “panglantaw ni Kristo Jesus” sa iyang pag-antos ug kamatayon: “paghabwa” sa atong mga interes, kahadlok ug panginahanglan alang sa uban. Ato untang duolon ug dasigon ang mga nanag-antos ug walay paglaum.

Sa makapatandog nga mga liturhiya sa Semana Santa, gihatagan kita og dako nga grasya sa pagpadayon sa atong kinabuhi, uban sa kalipay ug paglaom, bisan dinha sa mga pagbiya, kalisdanan, kahadlok, kasakit, kahiubos ug pag-antos. Niining paagiha, ang pag-antos ni Kristo mahimo kanato nga paglaum ug grasya diha sa atong pagpangita sa gingharian sa Dios sa atong kaugalingon — bisan unsa ka kamingaw ug kasakit niini. Ang Semana Santa naghatag kanato sa kadasig ug sa kaseguro nga wala kita mag-inusara nga sa tanang panahon sa atong kinabuhi ana siya sa atong kiliran. (John Pelonio)