“Umari kamo Kanako”

Ika-14 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Zac. 9:9-10/ Sal. 145:1-2, 8-14/ Rom. 8:9, 11-13/ Mt. 11:25-30

Niining kalibutan nga gihasol ug gihulga sa kagubot ug gira, mailhan pa kaha nato ang Dios? Wala ba kita gikapoy sa pagbuhat sa maayo ug pagpuyo isip mga sumusunod ni Kristo?

Ang atong Ebanghelyo karon pahimangno sa mga tawo nga motoo unta sa Manluluwas. Nagdasig kini sa pagpaduol kang Kristo niadtong gikapoyan na. Gilangkoban kining maong Ebanghelyo sa tulo ka mga bahin: ang pagpasalamat sa pagpadayag diha kang Kristo, ang unod sa pagpadayag ug pagdapit diha sa maong pagpadayag.

Una, si Kristo nagpasalamat sa Amahan tungod kay gipaila sa Diyos ang iyang kaugalingon ngadto sa mga walay kahibalo. Nagpasalamat si Hesus tungod kay nabuka ang mga mata sa pagtoo kanila nga walay hibangkaagan. Sa mga yanong ug ubos nga tawo ang Diyos miabli sa iyang kaugalingon. Sa unang pagbasa kita giawhag nga magpasalamat unta usab kita nga puno sa pagmaya. Mosinggit kita sa kalipay kay ipahilayo kita sa mga kagubot, gira ug panag-away. Ania siya aron pagpalikay kanato sa peligro ug kamatayon. Dili unta kita mosalig sa atong kahibalo ug gahom aron mailhan ta ang Ginoo.

Ikaduha, ang unod sa maong pagpaila sa Amahan pinaagi sa Anak mao ang tanan nga gihatag ug gisalig sa Amahan ngadto sa Anak nga mao si Kristo. Kining maong pagpaila alang niadtong buot sa Anak nga makaila sa Ginoo. Nadungog nato sa Salmo nga maayo ang Ginoo ug maloloy-on. Dayegon gayud siya ug pasalamatan kay walay kataposan ang iyang gingharian.

Ikatulo, si Hesus nagdapit sa tanan nga moduol kaniya niining maong pagpaila. Sila nga gikapoyan ug gibug-atan sa ilang kahimtang giimbitar sa Ginoo aron makapahulay sila. Kung isul-ob nato ang iyang espirituhanong kinabuhi sama sa gisaysay sa ikaduhang pagbasa, mahimong gaan ang atong kahimtang. Kung biyaan ta ang materyal nga katagbawan, ang mga haylo sa butang lumalabay, ang kalipay nga dala sa salapi, nan moabot ang panahon nga kapoyan kita niini.

Moduol unta kita sa Ginoo.