“Ginoo, kaloy-i ako nga usa ka makasasala!”

Ika-30 nga Dominggo sa Ordinaryog Panahon
Lucas 18:9-14

Sa unsa nga paagi nga kita makahibalo kung ang atong pag-ampo makapahimoot sa Diyos o dili? Ang mga pag-ampo ug mga halad nga atong ginahimo ngadto sa Dios walay kahulogan Kaniya kon kini dili nagagikan sa usa ka kasingkasing nga puno sa gugma alang sa Dios ug alang sa atong isigkatawo. Unsaon nato pagdahom nga ang Dios makadungog sa atong mga pag-ampo kung kita dili moduol Kaniya uban sa dakong pagpaubos ug adunay mahinulsulon nga kasingkasing nga nagtinguha sa kalooy ug kapasayloan.

Gipalig-on ni Hesus kini nga pasidaan sa usa ka tin-aw nga sugilanon sa duha ka mga tawo nga nag-ampo. Nganong gidawat sa Ginoo ang pag-ampo sa usa ka tawo ug gisalikway ang pag-ampo sa lain? Si San Lukas nagpahimangno nga ang magtamay sa iyang silingan makapasirado sa pultahan sa kasingkasing sa Dios. Ang pagtamay sa uban labaw pa kay sa tawo nga adunay dautan nga panghunahuna. Ang sugilanon ni Hesus nakapasuko sa mga Pariseo diin ilang giisip nga ang mga maningilay ug buhis dili takos sa grasya ug pabor gikan sa Dios. Kay unsaon man ni Hesus pagpasipala sa usa ka “relihiyosong tawo” ug ibayaw ang usa ka makasasala?

Ang sambingay ni Hesus naghisgot mahitungod sa kinaiya sa pag-ampo ug sa atong relasyon uban sa Dios. Kini Iyang gipakita pinaagi sa pagtandi sa duha ka lahi kaayo nga mga kinaiya ngadto sa pag-ampo. Ang Pariseo, nga nagrepresentar sa mga tawo nga mapagarbohon sa ilang mga relihiyosong buhat, mibayaw sa iyang kaugalingon pinaagi sa kapildihan sa uban. Ang iyang mapasigarbohong pag-ampo nasentro lamang sa iyang maayo nga relihiyosong mga buhat inay sa pagkamaayo, grasya, ug kapasayloan sa Dios. Inay nga magpaubos sa iyang kaugalingon sa atubangan sa Dios ug sa pagpangayo alang sa Iyang kalooy ug hinabang, gidayeg hinoon niya ang iyang kaugalingon samtang nagatamay sa uban nga sa iyang panghunahuna dili kaayo takus. Nangatarungan pa ang Pariseo sa iyang kaugalingon sa atubangan sa Dios ug atubangan niadtong iyang gitamay apan ang Dios lamang ang makahimo sa unsay matarong alang kanato. Ang maningilay ug buhis, nga nagrepresentar sa mga tinamay, nagpaubos sa iyang kaugalingon sa atubangan sa Dios ug nangamuyo alang sa Iyang kalooy. Ang iyang pag-ampo nadungog sa Dios tungod kay siya aduna may tinuod nga kasubo alang sa iyang mga sala. Siya nangita sa Dios uban sa dakong pagpaubos kaysa pagpasigarbo.

Ang tinood nga pagkamapahiubsanon makatabang kanato sa pag-ila sa atong kaugalingon nga kita adunay panginahanglan sa kalooy ug hinabang sa Dios. Ang Ginoo magauban gayud sa tawo nga adunay mapahiubsanong kasingkasing, moangkon sa iyang pagkamakasasala ug kinsa moila sa kalooy ug makaluwas nga grasya sa Dios. (Reberendo Emmanuel G. Calumpong)