Higugmaa ang imong silingan

Ika-15 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Dt 30:10-14/ Ps 69:14. 17. 30-31. 33-34. 36. 37/ Col 1:15-20/ Lk 10:25-37

Sagad sa atong giisip ug giila nga atong mga silingan, mao kadtong mga tao nga duol sa atong dughan — ang atong mga kasikbit ug balay, ug atong mga kahigalaan.

Niining ika-kinse nga Dominggo sa ordinaryong panahon, gihatag ni Hesus kanato ang sekreto aron atong maangkon ang kinabuhing dayon- ang paghigugma sa Diyos, ug sa atong mga silingan. Ug pinaagi sa usa ka sambingay, iyang gipasabot pag-ayo ang kahulugan sa usa ka tinuod nga silingan. Ang maong sambingay nadungog na nato sa makadaghang higayon- ang sambingay mahitungod sa maayong Samaritano.

Kung atong pamalandungan kining maong sambingay, makapangutana kita: Kinsa man kining Samaritano?

Mga igsoon, angay natong hibaloan nga kining mga Samaritanhon gikasilagan kini sila sa mga Hudeo tungod kay sila giisip man sa mga Hudeo nga mga “half-breed” nga sa ato pa, katunga Hudeo, katunga pagano. Nahitabo kini tungod kay sa dihang nalupig sa Assyria ang Northern Kingdom, ang ubang mga Hudeo nakigminyo man sa mga pagano. Tungod niini, nadala sa mga Samaritano ang pamaagi sa pagsimba sa mga pagano, sama sa pagbubo ug dugo sa baboy sa templo. Ug dili kini madawat sa mga Hudeo, mao nga gikasilagan gayud nila ang mga Samaritano. Ug tungod usab sa dili maayong pagtratar sa mga Hudeo sa mga Samaritano, sila usab adunay gibati nga kasilag batok sa mga Hudeo. Gumikan niini, daw sa dili magkadool ang mga Hudeo ug ang mga Samaritanhon. Busa daw sa dili katoohan nga ang usa ka Samaritano, mao pay nakahimo sa pagtabang sa usa ka Hudeo nga nagkinahanglan.

Kung atong balikan ang maong sambingay, adunay tawo nga nabiktima sa mga tulisan ug gibiyaan lamang kining himalatyon sa dalan. Adunay pari nga miagi. Nakita niya ang maong tawo apan milikay siya agi sa pikas dalan. Giingun nga ang maong pari nagrepresenta sa mga tawong matawag natong relihiyoso kaayo apan kulang sa buhat. Sumala sa mga batid sa theolohiya, ang maong pari paingun sa temple aron sa paghimo sa iyang mga buluhaton isip pari, ug dili siya boot mamahimong mahugawan pinaagi sa paghikap ug dugo, tungod kay kinahanglan na usab niyang moagi sa ritwal sa paglinis. Sa ato pa mas gipalabi niya ang iyang buluhaton kaysa pagtabang sa nagkinahanglan.

Sunod nga milabay ang usa ka Levite. Kining mga Levite mao ni sila ang mga batid sa balaod. Sa ato pa sayud ni siya nga bisan gani ang pagluwas sa usa ka mananap panahon sa adlaw nga igpapahulay, gitugot man sa balaod, unsa pa kaha sa usa ka tawo ug isigka-Hudeo pa gayud? Posible nahadlok siya nga ang mga tulisan anaa pa sa palibot ug tingali unya’g madamay pa siya. Busa sama sa nauna, didto usab siya miagi sa pikas dalan.

Apan ang usa ka Samaritano, sa walay pagduha-duha, mitabang sa maong Hudeo. Wala niya panumbalinga ang posibleng peligro, ingun man ang dili maayo nga relasyon tali kaniya nga usa ka Samaritano ug sa mga Hudeo.

Karon mga igsoon, Kinsa man ang atong silingan? Dili lang sila nga kasikbit nato’g panimalay, kun dili sila nga nagkinahanglan sa atong panabang: usa ka estranghero nga nagpaabot kaloy-an, usa ka tawo nga nagkinahanglan sa imong pagdasig, o kaha mga tawo nga adunay kasuko kanimo, apan imo gihapong gi-ampo.

Sama sa giingun sa atong unang pagbasa, ang balaod sa Diyos nga mao ang balaod sa gugma, anaa na sa matag usa. Ug kini gipadayag mismo ni Kristo, ang nawong sa di makita nga Diyos. Kung boot kitang makaangkon sa kinabuhing dayun, tun-an ta ang paghigugma sa atong isigkaingun, aron mahimo kitang maayo nga silingan ngadto sa uban! (Cris Alcayde)