Pangitaa ang mga Bahanding Langitnon

Ika-18 nga Domingo sa Ordinaryong Panahon
Ecc 1:2, 2:21-23 / Col 3:1-5, 9-11 / Lk 12:13-21

Unsa man alang kanato ang hulagway sa usa ka datu? Tingali ang atong tubag mao nga ang datu tawong malipayon, adunay daghang kwarta, dako ug maanindot nga balay, adunay sakyanan, daghang katabang, makapalit kung unsay gusto ug makaadto bisan asa. Kana bang maingun nato nga halos anaa na kaniya ang tanan nga pweding ikahatag sa kalibutan.

Apan niining ika-napulo ug walo nga Dominggo sa Tuig, gipahinumduman kita sa atong mga pagbasa nga pangitaon ang mga butang langitnon, inay ang mga butang yutan-on.

Diha sa unang pagbasa, Si Qoheleth miingun nga walay pulos ug kawang lamang ang tanan natong mga pagpaningkamot niining kalibutana. Nganun man? tungod kay mamatay raman gihapon kita… ug ang tanan natong mga hinagoan dili nato mapuslan, kay ang magpahimulos niini kato hinoong mga wala maghago. Busa unsa may angay himoon sa tawo? Hala kaon, inum, ug paglipay. Daw sa mao usab kini ang nahimong panglantaw sa usa usa ka tawong adunahan nga gihisgutan ni Hesus diha sa atong Ebanghelyo. Nakaani siya’g dakong abot sa iyang umahan ug naglibug siya kung unsay iyang himoon tungod kay puno na ang iyang sudlanan. Busa nagplano siya sa pagpabuhat ug mas dagkong mga kamalig aron didto niya tigumon ang daghan niyang abot… human niini makaingun siya sa iyang kaugalingon nga pwedi na siya magpahayay sulod sa daghang mga katuigan. Apan ang Ginoo mingun nga nianang gabhiona, mamatay siya. Unsa may pulos karon sa bahandi nga iyang gitigum?

Kung atong pamaladungan mga igsoon, daw sa walay sayup nga gihimo ang maong tawo. Gani makadayeg kita kaniya kay aduna siya’y ginatawag nga “foresight” o ang abilidad sa paglantaw sa unahan. Apan unsa man ang nakapaalaot kaniya? Kung atong nabantayan, wala siyay laing ginahuna-huna gawas sa iyang kaugalingon — kaugalingong kalipay ug kaugalingong katagbawan. Wala man lang gani nahisguti nga naghuna-huna siya sa iyang pamilya, asawa, anak, paryente o mga kahigalaan, ni ang paghuna-huna man lang sa iyang mga trabahante sa umahan nga maoy hinungdan sa iyang dakong abot. Kini tungod kay ang iyang kasing-kasing anaa ra sa iyang bahandi. Sama ra’g gipakadiyos niya ang iyang katigayunan ug nakalimtan na niya ang tanan. Mao kini nakapahimo sa iyang kinabuhi nga alaot.

Si San Pablo diha sa atong ikaduhang pagbasa nagpahinumdum kanato nga maoy atong pangitaon ang mga butang nga langitnon, kay mao lamang kini makahatag kanato’g tiunay nga kalipay. Subo nga pamalandungon kining atong sagad nga kasinatian, diin ginaingun man unta nga kitang mga “pinoy,” adunay lawum o lig-on nga pakigsuod diha sa atong tagsa-tagsa ka pamilya. Apan ang kasuod sa usa ka pamilya usahay maguba kung maghisgot na ug mga katigayunan, ilabina kung ang usa ka pamilya magbahin-bahin ug mga kabilin nga bahandi sa mga ginikanan o kaha mga apohan. Kini tungod kay, atubangan sa bahandi, usahay ang tawo mahimong “buang-buang”ug wala nay laing huna-hunaon gawas sa kaugalingong interes lamang, ug dili na gani maantigong maminaw ug saktong rason, kay ang sagad mopatigbabaw mao man ang kahakog. Usahay sa tabang sa kahigalaan, mahusay ra ang samok, apan malagmit nga ang kanhing malinawun ug suod nga panag igsoonay lisud nang ibalik pa. Busa daghan nang nahitabo diin ang mga managsoon nga kanhing suod kaayo di na magtingugay. Tingali ingun niini gayud ang sagad nga mahitabo kung ang kasing-kasing sa tawo anaa sa mga butang kalibutanon.

Atong hinumduman ug paningkamutan nga maoy atong pangitaon ang mga butang nga langitnon. (Christopher Alcayde)