Sa mga samad kita malig-on

Ikaduhang Domingo sa Pagkabanhaw
Buhat 5:12-16/ Pagpadayag 1:9-11a, 12-13, 17-19/ Jn. 20:19-31

Natural lamang nga human magun-ob ang imong mga damgo, ikaw maluya. Normal lamang nga kung wala matuman ang imong gidahum nga maayong mahitabo, ikaw mawad-an sa gana. Apan human nimo makita ang mga kamot sa Ginoo nga naglihok diay diha kanimo, mobalik ang kaisog ug kadasig.

Mao kini ang nahitabo kang Tomas. Nawad-an siya’g gana ug naluya siya sa dihang namatay ang gidahum nila nga Manluluwas. Wala dayon siya motuo nga ang Dios diay buhi. Diha lamang siya mituo ug mibalik sa panon sa mga tinun-an sa dihang nakita niya ang mga samad sa Ginoo. Sa nahikap na ni Tomas ang mga samad sa nabanhaw nga Kristo, diha pa siya nalig-on pag-usab ug mipadayon sa kanhi niyang damgo nga motahan sa iyang kaugalingon alang sa kausa sa Ginoo.

Usahay samaran kita tungod kay wala gidungog sa Ginoo ang atong pag-ampo, samaran kita kay ang atong minahal nga tawo kanato nagbudhi, samaran kita kay ang atong gimahal nga anak wala makatuman sa atong pangandoy. Apan dili nato hikalimtan nga sa atong samad ang Dios nagdapit kanato sa pagbiyahe uban kaniya. Sa mga sakit nga kasinatian kita mosalig kaniya kay duna siya kanunay maayo nga plano sa matag-usa kanato.

Sama kang Juan diha sa ikaduhang pagbasa, ang atong pag-antus, pasensiya ug paglahutay sa pagpuyo sa Pulong sa Ginoo ug pagsaksi kaniya maoy makaluwas kanato ug magdala kanato sa tinuod nga kagawasan. Ato untang makita ang daghang mga timailhan sa kaayo sa Ginoo sa atong kinabuhi. Ato untang iphon dili ang mga kapakyasan kondili ang daghanang grasya nga gihatag sa Ginoo kanato. Diha sa atong mga samad kita malig-on.