PULONG SA KINABUHI

Agosto 2014

“Pasayloa ang mga tawo nga nakasala kanimo ug ang imong mga sala mapasaylo kon mag-ampo ikaw.” (Sirac 28:2)

Kining Pulong sa Kinabuhi gikutlo sa usa sa mga libro sa Daang Testamento nga gisulat sulod sa mga tuig 180 ug 170 B.C. ni Ben Sira, usa ka makinaadmanong  Magtutudlo sa Balaod nga nagtrabaho isip maestro didto sa Jerusalem. Iyang gitudlo ang usa ka mahinungdanong bahin sa naandang pagtulon-an gikan sa Bibliyahanong kinaadman: “Ang Dios maloloy-on ngadto sa mga makasasala ug ang maong binuhatan angayng  sundon. Ang Ginoo mopasaylo sa tanan natong mga sala tungod kay Siya maloloy-on , dugay masuko ug puno sa gugma” (Sal. 103,3-8). Wala Niya tan-awa ang atong mga sala (Kaalam 11:23).  Iya kining gikalimtan ug wala niya tagda (tan-awa sa Isaias 38:17). Gani si Ben Sira midapadayon pagsulti nga bisan sa kagamay  ug kapobre nato ”Siya nagdugang sa Iyang pagpasaylo.” Ang Dios mopasaylo tungod kay pareho siya sa usa ka Amahan o Inahan nga nagmahal sa mga anak ug walay paglubad ang pagsabot ug pagdawat kanila, takpan niya ang ilang mga sayop. Tagaan niya ug pagsalig ug dili mohunong sa pagdasig kanila.

Tungod kay ang Dios, Amahan man ug Inahan, dili Siya matagbaw sa paghigugma lamang ug pagpasaylo sa iyang mga anak. Dako ang iyang tinguha nga sila magtinagdanay isip managsoon, nga magkauyonay, magmahal sa usa’g usa ug maghigugmaay. Mao kini ang pinakadakong plano sa Dios alang sa katawhan:  ang malukpanong panag-inigsoonay. Mas lig-on pa nga panag-inigsoonay kaysa dili mapugngang pagkatibulaag, mga kasuko ug kabalaka, mga pagdumot nga sayón makapasangpot ngadto sa pagkinontrahay ug mas daghang kasaypanan.

Kasagaran mangabungkag ang mga banay tungod kay walay makamaong mopasaylo. Mga nangaging pagdumot nakapadugay sa pagkatibulaag sa mga kaparyentihan, sa mga pundok sa katilingban, ug nagkalainlaing katawhan. Usahay anaay  moangin sa uban aron dili hikalimtan ang mga pag-antos tungod sa kasaypanan, pasamoton ang kalagot aron manimalos. Mahiloan ang kalag kon nabuta ka sa pagdumot ug mokutkot kini sa kasingkasing. Usahay naay pangisip nga ang pagpasaylo  maoy ilhanan sa kahuyang. Dili! Ang pagpasaylo usa ka pagpadayag sa dakung kaisog, usa ka matuod ug bug-os nga gugma tungod kay kini dili gikan sa kahakog. “ Kon mahigugma ka sa nahigugma kanimo, unsa may madawat nimong balos? “ Si Jesus miingon, “ang tanan nakahibalo unsaon pagbuhat niini.  Higugmaa ang imong kaaway” (cf. Mateo 5:42-47).

Giawhag kita nga makat-on gikan Kaniya  ug magbaton nianang Gugma sa Amahan o sa Inahan, gugmang puno sa kalooy alang sa tanang ikahibalag matag adlaw, ilabi na gayod kadtong nakasala kanato. Labaw sa tanan, kadtong gitawag sa pagpuyo sa espiritualidad sa pag-inambitay, nga mao ang Kristohanong Espiritualidad, ang bag-ong Kasabotan nag-awhag ug labaw pa: “Pagpinasayloay kamo sa usag-usa” (cf. Col. 3:13). Ug hangtod masulti nga ang paghigugmaay nagkinahanglan diay nga maghimog kasabotan sa usag-usa aron andam kanunay makapasaylo. Mao ra gayod kini ang atong mahatag sa pagkab-ot sa malukpanong pag-inigsoonay.

“Pasayloa ang mga tawo nga nakasala kanimo ug ang imong mga sala mapasaylo kon mag-ampo ikaw.”

Kining Pulong sa Kinabuhi wala lamang magdapit kanato sa pagpasaylo, kondili nagpahinumdom usab kanato nga ang pagpasaylo sa isigkatawo mao ang gikinahanglang kondisyon aron madawat nato ang pasaylo. Ang Dios maminaw kanato, mopasaylo kanato según sa sukdanan sa pagpasaylo nato sa atong isigkatawo. Si Jesus nagpahimangno kanato nga ang sukdanan nga inyong gigamit sa pagsukod sa uban, mao usab ang sukdanan nga gamiton alang kaninyo (Mateo 7:2). Sa pagkatinuod, ang kasingkasing nga puno sa kasilag wala gayo’y katakos sa pag-ila ug pagdawat sa maloloy-ong gugma sa Dios.

Unsaon nato pagpuyo ning Pulong sa Kinabuhi? Una sa tanan atong pasayloon dayon ang tawo nga wala pa nato mapasaylo. Pero dili kini paigo. Kinahanglan nga ato gayod nga pangitaon sa kinahiladman sa atong kasingkasing  ug wad-on nato ang dili maayo nga pagbati, ang ngil-ad nga kinaiya, ang pagkamahilabi-labihon sa mga tawo nga atong gikasugat. Labaw sa tanan, magkinahanglan kita ug makapahinumdom kanato. Sa kada buntag samtang motan-aw ako sa mga tawo sa akong palibot – sa balay, sa eskwelahan, sa trabahoan, sa tindahan, andam ug dili igsapayan ang mga butang nga wala nako magustohi diha kanila, nga unta dili nako sila hukman, kondili mosalig kanila uban sa makanunayong  paglaum ug pagtoo kanila. Akong duolan ang isigkatawo nga puno sa kinasingkasing nga pagpasaylo, uban sa malukpanong pagpasaylo. Dili gayod nako hinumdoman ang ilang kasaypanan. Uban sa gugma akong takpan ang tanan. Sa tibuok adlaw akong paningkamotan  sa pagbakwi sa dili maayong mga binuhatan, sama pananglitan sa kakulangan sa pasyensya,  pinaagi sa pagpangayo ug pasaylo o dili ba sa pagpakighigala. Akong ilisan ang akong pagdumili sa isigkatawo sa kinaiya  sa tiunay nga pagdawat ug puno sa kalooy inubanan sa kompleto nga pasaylo, sa pagpaambit ug magmaabtik sa iyang panginahanglan.

Ug sa akong pag-ampo ngadto sa Amahan ilabina gayod sa akong pagpangayo ug pasaylo  sa akong mga sala, ako masaligon nga ang akong pag-ampo dunggon gayod. Akong masulti sa tumang pagsalig: “Pasayloa kami sa among mga sala ingon nga nagapasaylo kami sa mga nakasala kanamo” (Mateo 6:12).