Guitar on a Wheelchair

“Lahi man g’yud nang manerbisyo ka, kay aron kung mamatay ka, daghan mag-ampo sa imuha.”

Mr. Henry Paran, 59 years old
Jan. 29, 1959- June 21, 2014
Black Nazarene Chapel, New Lanzona
Matina, Davao City

Dear KNOT,

Upat ka tuig nga dialysis, pito ka tuig nga pagserbisyo.

Kini ikumpara sa uban, mubo lang nga panahon.  Human mawad-ad ug anak ug asawa, nagsugod ako isip gitarista, uban ang akong igsoon nga si Mercy, siya ang singer sa mga prayer rallies ug Charismatic prayer meetings.

Apan bisan pa man nga nagsugod na ako, aduna gihapoy mga panahon nga muduyog-dili ang nahitabo. One time, naglami mi ug inom imbes nga magpractice sa Misa, unya sa dihang padulong nako sa parokya gikastigo ko sa Ginoo. Nakabangga ko ug sakyanan. Apan, bisan pa man, gimilagrohan gihapon ko sa Ginoo. Na-admit ang asawa ug anak sa akong nabanggaan. Busa, pirti nakong ampo.

Miingon lang ko sa bana nga timing pung buotan, “Sige lang, i-shoulder lang nako na.” After 3 days, nangutana ko sa hospital bill, natingala ko kay Php 8, 000 ra ang sa asawa n’ya ug sa 1 week observation sa anak, Php 10, 000 lang.

Natingala jud ko kay private hospital man kadto. Pirti nakong lipaya. Ang bana pa g’yud ang ni-offer nga car insurance na lang niya ang gamiton. Nasayod ko gilabtikan lang g’yud ko sa Ginoo.

Nagsugod ang dialysis nako tong 2011 tungod sa kidney failure. Nakapangutana ko, “Lord, nganong imo man kung gi- ing ani?”

Badlungon man gud ko, busa, nagpromise ko sa iya nga di lang sa ko kuhaon. Pagpangandamon lang usa. Basi naa pa kuy sala nga wala nako makumpisal. Karon kung duyog, duyog na jud. Ang ubang butang, material ra, wala nay nada. Maningkamut ko nga mabag-o na ang akong kinabuhi. Ubani lang ko , Ginoo

Pebrero 2012. Nag premonition nako, nakit-an na nako ang akong wife. Nakaputi. Near-death experience na to. Apan, gilugwayan pa ang akong kinabuhi.

March 2014. Dinagku na nga organs ang naapektuhan. Di na tingali ko maulian. Prayer ra jud- Rosary ug pag kaadlawon, Divine Mercy Chaplet. Mangatol man gud ang akong lawas maong makamata ko sa alas 3.

“Lord, kung mamatay ko dad-on nako akong gitara. Himua kong gitarista diha. Tanan sukwahi akong tanggalon. Gusto pa ko muduyog sa imong kapilya.”

Two weeks ko way kaon, unya nakagawas rako. Nagpractice na mi. Apan, naluya nako, a day before the GKK Mass. Wala ko nakatulog. Naguol ko sa choir. Alas 5 pa sa buntag, sakay sa wheelchair, nagpahatud nako sa kapilya. Apan, salamat sa Ginoo, wala jud koy dautang gibati, 20 minutes ang gospel, nakatindog pa ko.

Gilugwayan ang akong kinabuhi aron makaserve pa ko sa akong purpose. Ang akong pag-ampo: mapasaylo sa tanang sala, mahalad ang kaugalingon, mahalad ang akong sakit, makapasalamat, ug makahatag ani nga mensahe: Dili diay angay manluod sa Ginoo. Kung dili tungod niini nga sakit, di ko maduol sa iyaha. Diri ko gibutang kay diri diay matukod iyang kapilya. Bahala na ka, Lord.- Henry

Salamat Bro. Henry sa inspirasyon.

Sa iyang pagpanaw, ania ang usa ka linya sa tula gikan sa iyang igsoong si Mercy: “God designed and had assigned. Henry plays the guitar, Mercy sings the melody, with our simple talents and ability. God even miles away, He gently and happily smiles all the way.”

Let us tie that KNOT. E-mail us and follow us on Twitter @dcherald, @ChengVilog.’ til next k’wentuhan, higala