Pulong sa Kinabuhi

“Sa Ngalan ni Cristo, hangyoon kamo namo nga makig-uli kamo sa Dios”  (2 Cor 5,20).

Mao kini ang gihangyo ni Pablo sa mga taga-Corinto, human sa bantogan niyang pagsangyaw, ug isip pinakasentro sa tibuok Ebanghelyo: ang Dios makipag-uli sa kalibotan ngadto Kaniya mismo pinaagi ni Cristo (cf 2 Cor 5:19).

Sa ibabaw sa Krus, diha sa kamatayon sa iyang Anak,  ang Dios mipadayag kanato sa Iyang walay sukod nga gugma. Pinaagi sa Krus ni Cristo, makig-uli kitang tanan ngadto Kaniya.

Kining maong kamatuoran mao ang sukaranan sa atong pagtuo ug ania karong adlawa ang hingpit niyang katumanan. Mao kini ang pagpadayag nga gihulat sa tanang katawhan: Oo, ang Ginoo haduol ra, inubanan sa iyang gugma alang sa tanan; walay paglubad ang Iyang gugma sa tagsatagsa kanato. Ang tibuok kalibotan nanginahanglan niining maayong balita, apan matuman ra kini kon unahon nato pagsangyaw pag-usab     sa atong kaugalingon,  hangtod nga maamgohan nato nga nalukop kita niining gugmaha, bisan sa mga higayon nga ang tanan morag buot mousab sa atong hunahuna.

“Sa Ngalan ni Cristo, hangyoon kamo namo nga makig-uli kamo sa Dios.”

Ang atong pagtuo sa gugma sa Dios dili unta nato taguon sa sulod sa atong kaugalingon;  klaro ang pagpasabot niini ni Pablo. Ang Ginoo mihatag kanato ug bulohaton:  nga unta dad-on  nato ang uban aron makig-uli ngadto Kaniya (cf 2 Cor 5,18);  gisalig sa matag Kristiano ug dakung katungdanan sa pagpadayag sa gugma sa Dios alang sa iyang mga binuhat. Sa unsang paagi ?

Sumala sa atong mga lihok, kinahanglan gayod nga matuohan kining kamatuoran nga atong gisangyaw. Dili malimod ning mga pulong ni Jesus nga sa dili pa kita modala sa halad ngadto sa halaran, kinahanglan nga makig-uli una kita sa atong isigkatawo kon nasilo man gani sila kanato (cf Mt 5,23-24).

Ug kini takdo kaayo, una sa tanan sulod sa atong mga komunidad:  pamilya, grupo, kapunongan, Simbahan. Sa mubong pagkasulti, gitawag kita sa pagbungkag sa tanang mga babag batok sa panagdait sa katawhan o kanasoran.

[…]

“Sa Ngalan ni Cristo, hangyoon kamo namo nga makig-uli kamo sa Dios.”

“Sa ngalan ni Cristo”, buot ipasabot “kon Siya pa ang anaa sa atong lugar.” Pinaagi sa pagbuhat niini isip iyang mga sinaligan; diha sa pagpuyo uban Kaniya ug sama Kaniya;  nga maanaa unta kanato ang gugma sa usag-usa sama sa iyang paghigugma kanato; nga unta dili kita magpakabutabungol, dili palasaway;  kondili, mahinangpon nga modawat ug madayegon nga magmatngon sa mga maayong hiyas sa atong isigkatawo.  Andam unta kita nga mohatag sa kinabuhi alang sa usag-usa. Mao kini ang  pinakalabawng sugo ni Jesus: ang  timailhan sa mga Kristianos nga hangtod karon bililhon kaayo, sosama niadtong panahon sa unang mga tinun-an ni Cristo. Ang pagpuyo niining pulonga buot magpasabot nga mamahimo kitang mga tigpakig-uli.

Hinaut unta nga sa matag lihok nga atong himoon,  matag pulong nga atong litokon, ang tagsatagsa nato nga kinaiya, kon gugma man ang nagpaluyo niining tanan,  mahisama kita kang Jesus. Sama Kaniya, kita ang tigdala sa kalipay ug paglaum, sa panagdait ug kalinaw,  sa laktod nga pagkasulti,  usa ka katawhan nga nahibalik ug nakig-uli na sa Ginoo(cf 2 Cor 5,19) ug mao ra kini ang gihulat sa tanan Niyang mga binuhat.(Chiara Lubich)