Pagtoo Malig-on Sa Katilingbang Masaksihon

Ikaduhang Domingo sa Pagkabanhaw
Buhat 2:42-47/ Ps. 118:2-4, 13-15, 22-24/ 1 Pd 1:3-9/ Jn 20:19-31

Dunay mga tawo nga nabugnaw sa pagtoo tungod sa kalisod nga ilang nasinati. Tungod sa dagkong problema sila nawad-an sa paglaum sa pag-apil sa mga katilingbanong kalihukan. Sila sama ni Tomas dinhi sa Ebanghelyo kinsa mipalayo na sa katilingban tungod kay naluya sa kamatayon sa Ginoo. Ang atong Santo Papa Francisco, sa iyang mga sulat nagpahimangno kanato nga mobalik unta kita sa kalipay sa Ebanghelyo.

Ang pagtoo anaa diha sa pagkakita ug pagkadungog.  Human sila makadungog kang Hesus, ang mga tinun-an misunod Kaniya. Human sila makakita, ang mga unang Kristiyanos mitahan sa ilang kaugalingon alang sa Iyang misyon. Giawhag usab kita nga pinaagi sa paglikay nato sa pagpamalikas, pagpamakak, ug paglitok sa mga masakit nga pulong, ang Dios masinati sa atong isigkaingon.

Ang pagtoo mahitabo diha sa katilingban. Diha lamang sa walay putol nga kadena sa mga saksi ni Kristo kita makakita sa dagway ni Kristo. Mao kini nga pagtoo nga naghiusa sa unang Kristohanong katilingban nga nadungog nato sa unang pagbasa. Walay magtotoo nga nag-inusara. Diha sa atong kanunay nga pagpakiglambigit sa isigkamagtotoo kita malig-on. Molambo lamang kita sa espirituhanong kinabuhi kung kita moila nga kauban nato sa ang atong kasilinganan.

Ang pagtoo nagdala sa kalinaw. Kining kalinaw maoy bunga sa hapsay nga kinabuhi. Ang kahapsay bunga usab sa paglingkawas sa kaguliyang nga dala sa sala. Mao kini ang kahan-ay nga maghatag og paglaum sa  sa usa’g usa sama sa nadungog nato sa ikaduhang pagbasa. Kini ang paglaum sa pagbuhat dili lamang alang sa kaugalingong kalipay kondili alang sa uban.

Manghinaut kita nga kung nahimo kitang mga “Tomas” sa atong kinabuhi, makasalig unta kita sa atong nasinati nga kaayo sa Ginoo. Mahimo unta kitang katilingbang masaksihon aron ang atong pagtoo malig-on.