Ang tanang butang sa kalibutan lumalabay

Sa kadaghang nahitabong mga kalamidad sa mga milabay’ng tuig ug karong tuiga, maka-ingon kita: “Kini na ba ang end of the world?”

Apan kung buot huna-hunaon kining mga bagyo, mga linog sa nagkalain-laing bahin sa kalibutan, ang gubat sa pipila ka bahin sa Mindanao ug tibuok kalibutan, ug uban pa wala nagpasabot nga kinahanglan mahadlok kita. Kon dili, pagpahinumdom kini nga ang tanang butang sa kalibutan lumalabay.

Ang kalibutan diin anaa kita dili mao ang atong permanenteng puloy-anan. Mao dili kita angay nga matintal nga mu-angkon ug magpa-ulipon sa atong kabtangan tungod dili kini mao ang mga butang nga makapahalipay kanato. Ang tinood nga kalipay anaa sa atong pag-uban sa Ginoo didto sa langit.

Mao dili angay nga atong himoon ulipon ang atong kaugalingon sa atong trabaho, atong ambisyon ug mga pangandoy. Ang tinood ug angay nga pangandoy mao unsaon nato nga mamahimong angayan nga muatubang sa Ginoo ug maghatag sa atong ‘account’ sa atong kinabuhi samtang buhi kita sa kalibutan.

Sumala ni St. Therese of the Child Jesus, “I will spend my heaven by doing good upon earth.” Unta mao usab kini ang atong mahimong sumbanan sa atong pagpuyo dinhi sa kalibutan. Ang tanang kasakit, pagsulay ug mga katalagman kabahin sa atong pagka-Kristiyano ug angay lang nga ato kining dawaton nga masaligon sa atong Ginoo.

Ang mga Santos nakadawat sa ilang ganti nga makauban ang Ginoo didto sa Langit dili tungod nagpuyo sila sa hayahay nga kinabuhi. Ang ilang pagka-Santos nagpasabot nga kinahanglan muagi sila sa mga pagsulay ug mga pag-antus.

“Pinaagi sa inyong paglahutay maluwas kamo (Luke 21:19).” Unta mulahutay usab kita sama sa mga santos luyo sa mga pagsulay ug pagkagun-ob sa atong mga tawhanong mga butang aron kita usab makakita sa dagway sa Ginoo.