Patuong Gipuy-an Ipalapnag

Ika-27 nga Domingo sa Ordinaryo nga Panahon
Hb. 1:2-3; 2:2-4/ 2 Tm. 1:6-8, 13-14/ Lk. 17:5-10

Usa ka inahan gipangutana sa iyang anak: “Ma, nganong kada adlaw man gyud ka tigsimba, kinahanglan ba gyud diay ka mosimba?” Ang inahan mitubag: “Dong, pasalamat ni nako sa kaayo sa Ginoo kanato, sa kadaghan niyang gasa nga gihatag kanato.”

Matud pa sa kanhing Santo Papa sa iyang sulat Porta Fidei: “Ang pagtuo motubo kung kini gipuy-an isip kasinatian sa gugmang nadawat ug kung kini ipalapnag isip kasinatian sa grasya ug kalipay.”

Sa tawo nga dunay pagtuo, ang kalibutan dili lamang puno sa kagubot ug kalisod, kondili sa kaayo sa Dios. Sama sa unang pagbasa, tinuod gayod alang kaniya ang pagsalig ug pagpaabot sa Ginoo. Tungod sa pagtuo, siya dili mawad-an sa pasensiya ug kanunay niyang makita ang positibong panghitabo uban sa paglaum. Dili kabug-at nga obligasyon alang kaniya ang pagsimba, pag-alagad ug pagbuhat og maayo?

Tungod sa gasa sa pagtuo nga gipahimangno diha sa ikaduhang pagbasa, ang tawo makasaksi niini. Dili gayod siya maka-agwanta nga tagoan lamang diha kaniya ang maayong kasinatian sa Dios, kondili iya gayod kining ipaambit sa uban. Maisugon siya nga ipasigarbo ang kamaayo sa Ginoo diha sa iyang pagpuyo isip maayong tawo. Iyang bation ang dakung responsibilidad sa pag-alagad bisan sa walay pagpaabot og balus tungod kay nasinati niya ang kaayo sa Dios.
Mao nga alang sa tawong puno sa pagtuo, siya naglantaw nga ang tanan niyang gihimo bisan unsa pa kini ka maayo, kini tipik lamang sa kaayo sa Dios. Giisip gayod sa tawong puno sa pagtuo nga siya usa lamang ka sulugoon nga nagbuhat lamang sa angay. Taliwala sa iyang pagkainila, wala siya naghulat daygon. Sa iyang kaayo ug pagtabang sa uban, siya wala nagpaabot nga pasidunggan. Siya dili maluya bisan siya dili pasalamatan sa uban. Siya dili motalikod bisan usahay siya wala mahatagan og importansiya. Nabati ba nato ang dakong gugma sa Dios ug andam ba kita nga kini atong ipalapnag?