Sa Pagtoo Gipiyalan Matag Adlaw Andam

Usa ka batan-on nagdagan mitaho sa iyang duha ka higala nga nagdula, “bay undang namog dula, kuyogi ko ninyo mag-ampo ta kay moabot na ang Ginoo.” Ang usa miundang og dula ug miingon, “unsa? Moadto ko ni papa mangayo kog pasaylo.” Apan ang usa nagpadayon og dula ug miingon, “mao ni kabubot-on sa Ginoo para nako ron, magdula.”

Ang Simbahan nagpahimangno kanato pinaagi sa Batikano Dos nga ang maayong layko dili lamang kanang anaa kanunay makita sa simbahan, kondili siya nga nagmatinud-anon pagpuyo sa iyang pagtoo bisan asa, bisan kanus-a ug bisan unsa ang iyang gihimo. Sama kang Abraham sa ikaduhang pagbasa, kita gitawag sa pagkamasinugtanon. Isip bana ikaw makahimo niini pinaagi sa paghatag sa panginahanglan sa imong pamilya; isip asawa diha sa pag-atiman sa panimalay; isip estudyante diha sa tinuod nga pagtuon; isip negosyante diha sa dili pagpanikas; isip drayber diha sa pag-alagad sa pasahero, ug uban pa.

Isip piniling katawhan diha sa ikaduhang pagbasa, kita bulahan matod pa sa Salmo. Kita gitawag sa pagsakripisyo pinaagi sa lig-on nga desisyon sa pag-alagad ug paghatag sa kaugalingon. Kung lig-on ang atong pagtoo dili kinahanglan nga molihok lamang kita kung dunay magbantay nga atong labaw; dili kinahanglan nga motrabaho lamang kita kung dunay ganti nga madawat; dili kinahanglan nga mobuhat lamang sa husto kung pasidunggan aron mosikat.

Matag adlaw kahigayonan sa paglig-on sa pagtoo. Hagit kini sa pag-andam sa pag-abot sa Ginoo. Sa imong gihmo karon nahimuot kaha ang Dios kanimo?